Doorgaan naar hoofdcontent

1000 km

Toen wij op 10 oktober 2007 ouders werden van onze dochter Mila Lilu, bleek zij ernstige beperkingen te hebben. Door de uitgebreide, liefdevolle en medisch hoogstaande zorg heeft zij een zo comfortabel mogelijk leven geleid. Wij hebben als ouders van vrienden, familie, collega's, artsen, verpleegkundigen, fysiotherapeuten, wetenschappers en kennissen ontzettend veel steun en begrip gekregen. Hierdoor bleven we op de been en konden we onze aandacht volledig richten op onze dochter. Op 26 oktober 2008 overleed Mila Lilu in onze armen. Ik ben me door dit alles, een paar jaar na het overlijden, gaan realiseren dat dit echt alleen voor ons in het Westen is weggelegd en ben me met overgave gaan inzetten voor de moeders en kinderen in Mtakuja, Tanzania, waar meervoudig gehandicapte kinderen, vaak weggestopt of verstoten worden. Ook de zorg om de zwangeren en hun kleine kinderen is hier nog van ondergeschikt belang, waardoor moeder- en kindersterfte nog veel te vaak voorkomt.




Zes jaar na Mila's overlijden, op 26 oktober 2014, vindt in Etten-Leur de van Oers Marathon Brabant plaats. In de omgeving waar ze graag was ga ik de 42,195 km met liefde voor haar en de moeders en kinderen in Tanzania lopen. Om dit te volbrengen zit ik op een trainingsschema dat me na 1000km trainen brengt tot hopelijk een mooie tijd in Etten-Leur. Vier dagen later vertrek ik weer naar Mtakuja en hoop hier weer bij te kunnen dragen aan de gezondheid en het welzijn van de moeders en kinderen.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wo...
Een reactie posten
Meer lezen

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven o...
Een reactie posten
Meer lezen

Wauw! De MamaBus in Karatu is geopend!

Wij zijn inmiddels alweer even terug uit Tanzania maar we hebben jullie het hoogte punt van onze missie nog onthouden; namelijk de officiële opening van de MamaBus in Karatu!  De opening stond gepland op dinsdag. We hadden er een beetje een hard hoofd in, want er was bij onze aankomst nog niks geregeld. Je zou het je in Nederland haast niet voor kunnen stellen, maar de uitnodigingen gingen uiteindelijk op maandagavond (de dag van te voren!) de deur uit. En vrijwel alle genodigden lieten meteen weten erbij te zijn!  Ook is het bij het plannen van een formeel openingsfeest in Tanzania is het belangrijk dat je de juiste mensen uitnodigt en rekening houdt met het Tanzaniaans uurtje. Dat betekent dat je de hooggeplaatste gasten vooraf zo goed inlicht dat ze zeker zullen komen. En met die allerhoogste gasten heb je vaak aan een Tanzaniaans uurtje niet genoeg. Iets na vieren, de afgesproken tijd, komen de gasten vanuit de betrokken dorpen binnen: de dorpshoofden, hoofden van dispensa...
Een reactie posten
Meer lezen