Doorgaan naar hoofdcontent

Mama Bus part IV – de eerste rit

De eerste rit ever, ik ben natuurlijk supervroeg wakker van de opwinding. Joepie!! We gaan met chauffeur naar een gebied dat slecht bereikbaar is door veelvuldige overstromingen en doordat het slechts door een hele slechte onverharde lange weg bereikbaar is. Als we door de kuilen en het losse zand rijden voel ik me echt in Afrika. Ik zie stof, stof en stof en plots een prachtige wasplaats in het groen waar veel Massai vrouwen zijn. We rijden zelfs door het watter, als de Mama Bus dat maar houdt…. 

We komen aan bij de dispensary waar we worden opgewacht door de dokter, die eigenlijk verpleegkundige is, maar bij gebrek aan dokters in deze uithoek, maken ze hem voor het gemak dokter. Er zit al een groepje vrouwen te wachten op de MB! Na wat uitleg aan de vrouwen schud ik de hand van de allereerste MB bezoeker. Het is een feit! 


Nurse Jacob gaat aan de slag en blijkbaar is het woord nu in het dorp want de groep blijft maar groeien. Samen met de dokter geef ik een training gezonde voeding tijdens de zwangerschap en  aan de wachtende vrouwen. We maken duidelijk dat door de grote interesse, eerst zwangeren en pasgeborenen zullen zien. En dat we over twee weken weer terug zijn, niet gelogen, en dat we dat nog heel lang zullen doen, dus dat er echt geen haast is om nu per se gezien te worden.  De wachtende vrouwen krijgen wel aan het eind van ons bezoek een cadeau uit Nederland:  uit de klas van Sophie (zie een eerder verslag).  De vrouwen staan keurig in de rij om mee te beginnen en ik overhandig het eerste pakketje en ze gaan uit hun dak! Wat een boel blije gezichten, ongelooflijk. Sophie, al haar klasgenootje en de juf: asanteni sana!


Reacties

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wo...

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven o...

Wauw! De MamaBus in Karatu is geopend!

Wij zijn inmiddels alweer even terug uit Tanzania maar we hebben jullie het hoogte punt van onze missie nog onthouden; namelijk de officiële opening van de MamaBus in Karatu!  De opening stond gepland op dinsdag. We hadden er een beetje een hard hoofd in, want er was bij onze aankomst nog niks geregeld. Je zou het je in Nederland haast niet voor kunnen stellen, maar de uitnodigingen gingen uiteindelijk op maandagavond (de dag van te voren!) de deur uit. En vrijwel alle genodigden lieten meteen weten erbij te zijn!  Ook is het bij het plannen van een formeel openingsfeest in Tanzania is het belangrijk dat je de juiste mensen uitnodigt en rekening houdt met het Tanzaniaans uurtje. Dat betekent dat je de hooggeplaatste gasten vooraf zo goed inlicht dat ze zeker zullen komen. En met die allerhoogste gasten heb je vaak aan een Tanzaniaans uurtje niet genoeg. Iets na vieren, de afgesproken tijd, komen de gasten vanuit de betrokken dorpen binnen: de dorpshoofden, hoofden van dispensa...