Aangekomen in Chamonix kijk ik omhoog naar het finishpunt, helemaal bovenop de berg tegenover de Mont Blanc. Tjee dat ziet er redelijk onhaalbaar uit… ga ik dat echt doen? Eerst het startnummer ophalen op de expo, dat gaat supersnel. Als voorbereiding gaan we op zoek naar het startpunt, wat voor de cross op het paragliding veld is. Maar hier is nog niets te vinden van een eventuele start. OK dat zal dan wel op zijn Frans zijn neem ik aan. Terug in het hotel ga ik alles klaarleggen voor de volgende ochtend> Het startnummer op het shirt, rugzak inpakken met de verplichte zaken als regenjack, reddingsdeken, water, fluit en mijn telefoon aan de lader. Verder zorg ik dat mijn proviand gereed is: ik gebruik 4 gels, wat energiesnoepjes en wat gedroogde abrikozen. Verder leg ik ook mijn kleding voor na de wedstrijd klaar, lekker warm omdat er regen voorspeld wordt vanaf 11 uur 's ochtends. Daarom is de wedstrijd ook verplaatst naar een uurtje eerder. De meesten zullen dan voor de regen binnen zijn.De volgende ochtend vroeg een ontbijt en dan op naar de start. Geheel buiten mijn stijl ben ik mijn horloge vergeten, dit wordt dus de eerste keer zonder en ik ben een beetje nerveus hiervoor. Ik probeer het om te zetten in een oefening: kijken of ik juist meer vrijheid kan ervaren zo zonder horloge. De start met 2000 mensen is sfeervol en heel relaxed. Oom Wout (www.wouttheuws.eu) vecht tijdens zijn stamceltherapie voor zijn leven. Een man die blijft doorgaan tot het gaatje, heeft getraind tijdens de voorafgaande chemo's zodat ie optimaal fysiek was en mentaal een eigen Harder! campagne heeft opgezet om ook mentaal op het summum van voorbereiding te zitten. Deze is voor hem!
KNAL! We starten met een mooi breed pad tussen de bomen door, heerlijk hier te lopen. Af en toe lopen mensen me voorbij, maar ik neem me voor om de eerste helft rustig aan te doen en mijn benen te sparen voor de laatste 12 km. Na een half uur neem ik mijn eerste gelletje. Steile klimmetjes, mooie single tracks en prachtige bospaden wisselen af en na door Argentiere te zijn gelopen en enkele Mud Sweat Trails mensen te zijn gepasseerd, sta ik even stil in de file naar boven. Een ellenlange sliert mensen stapt zich een weg naar boven over het bergpad. Alle tijd om van het waanzinnig mooi uitzicht te genieten. Wat een geluk hier nu toch te kunnen lopen…..
De eerste drankpost neem ik snel: wat cola en wat lekkers en dan hop weer verder. Het is wel pittig zeg, even denk ik dat dit niet vol te houden is zo lang achter elkaar omhoog, pfoe. Oom Wout houdt het ook vol, waarom ik dan niet? Na een klim van zeker drie kwartier kunnen de remmen los: lekker omlaag laten gaan, wel opletten want de paden zijn smal hier in dit bos en toch is het wel lastig met al die losse stenen op het pad. Ik struikel en kom nog net goed terecht voor ik een haakse bocht verder omlaag moet maken. Streng spreek ik mezelf toe: genieten is leuk Suus, maar wel geconcerteerd blijven, zo'n afgrond is best diep! Ik volg een man die zich soepel over de paden begeeft, dat loopt wel lekker. Boven bij de tweede drankpost, waar je na een nare supersteile klim arriveert, staat een bandje te spelen. Dit maakt dat ik meteen weer zin krijg in het laatste stuk. Ik word gewaarschuwd door een bekende: het is even schrikken zegt ze, bereid je maar voor op de laatste twee km, deze zijn net zo steil als hier, alleen dan langer. OK, die heb ik opgeslagen. En steil wordt t, jeminee…..De helling zit vol mensen die maar blijven roepen, wat een aanmoedigingen zeg, en wat heb ik het nodig, het houdt niet op met klimmen. Ik hoor mijn naam roepen langs de kant: Jill is er al! Nog even dan, hijg puf steun…. Dit wordt geen glorieuze finish met mijn tong op mijn schoenen…..FINISH! Voor jou oom Wout, als ik het red, red jij het zeker!
Reacties
Een reactie posten