Doorgaan naar hoofdcontent

vermoeiend

Sinds de eerste marathon zo goed werd voorbereid door te trainen met Run2Forty2 van Run2Day Breda, heb ik een trainingsschema waar ik me redelijk strak aan houd. Het schema gaat ervan uit dat je traint op hartslagzones. Bij een hartslag in rust van 50 en een maximale hartslag van 173 kun je eenvoudig de verschillende zones berekenen. Volgens deze theorie train je tijdens de lange duurlopen met name zone 2 en loop je de marathon in zone 3. Bij mij komt zone 2 neer op ongeveer 10,7 km/u. Zone 3 op de 11,7 km/u. En dat traint heerlijk rustig, je wordt er niet echt moe van en is dus goed vol te houden.
               

Trainingzone 1  herstelloop 50% 60% 112 124
Trainingzone 2 zeer rustige duurloop 60% 70% 124 136
Trainingzone 3 vlotte duurloop 70% 80% 136 148
Trainingzone 4  10km wedstrijdtempo 80% 90% 148 161
Trainingzone 5  anaeroob 95% en hoger 167  

Nu heb ik een sporttest gedaan bij Sportassistance Breda en komt er toch iets anders uit. Tijdens de test is tijdens het lopen op de band voortdurend bloed afgenomen om het lactaat (verzuring) in mijn bloed te meten en zo de ideale hartslag en snelheid te meten voor de wedstrijd en de trainingen. Nu blijkt dat er geen trainingseffect is bij 11 km/u, ofwel ik moet harder gaan trainen.....grrrr.  Ik wilde juist niet moe worden toch? Volgens de theorie van Sportassistance, zou ik minimaal 50% van mijn trainingstijd moeten besteden aan het lopen op wedstrijdtempo, wat zij hebben bepaald met de bloedmetingen, op 12,1 km/u. Nu wilde ik dat uiteindelijk in de wedstrijd wel eens proberen, maar dit ook tijdens een lange duurloop van zo'n 30 km doen? Het lijkt me dat ik daar vooral moe van word. 

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wordt de dr
Een reactie posten
Meer lezen

Mee met de MamaBus en een nieuw dorp ontdekken!

Op onze tweede dag mochten we met Veronika mee met  MamaBus. Voor Noortje helemaal bijzonder omdat dit de eerste keer zou zijn dat ze de MamaBus in real life zou zien. Om half 9 ‘s ochtends haalden Veronika en Mustaffa, de chauffeur van de MamaBus, ons op bij ons verblijf. Net als wij, hebben zij er ook veel zin in, ze noemen zich een echt team! We vertrekken eerst naar Kahe om vaccinaties op te halen die daar bewaard worden in een vriezer. Ook stapt er nog een nurse bij ons de bus die mee zal gaan helpen. Onderweg hebben we even tijd om met Veronika bij te kletsen. Ze vertelt over haar ervaringen op de bus en laat een geweldig filmpje zien waarin een klas kinderen een liedje aan het zingen is. Het liedje gaat over zelfbescherming, gezonde seksuele relaties en nee mogen zeggen. Veronika vertelt dat ze de kinderen dit liedje altijd aanleert bij het zetten van de HPV vaccinaties. Wat een enorm goed iniatief. Ons hart vult zich met trots dit zo te zien, en ook op Veronika, die dit zelf he
Een reactie posten
Meer lezen

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven op ee
Een reactie posten
Meer lezen