Stichting Driving Nurses

Dankjewel lieve Mary. Jouw donatie maakt het mogelijk om de zwangeren en kids in de regio te testen op aandoeningen die levensbedreigend kunnen worden als ze niet worden ontdekt en behandeld. Bedankt Ad en Toos! Moeders in nood kunnen met jullie gift toch naar het ziekenhuis, waarmee complicaties meteen kunnen worden aangepakt en ernstige problemen of erger, worden voorkomen.

Langzaam maar zeker word ik overbodig en wordt het werk hier steeds meer voortgezet door lokale mensen. Dat is goed voor de voortgang van de projecten en voor de gemeenschap, want dit betekent dat de kennis hier blijft, verspreid wordt en inkomen wordt gegenereerd. Voor de lessen seksuele voorlichting op de scholen is Aiwinia Mlay verantwoordelijk. Hij is ook degene die werkt voor de overheid als chef van alle scholen in het gebied en heeft dus veel invloed zodat de voortgang van de lessen gegarandeerd wordt. Aiwinia is deels in dienst bij FT Kilimanjaro. Stella is mijn tweede stem, ze vertaalt in Swahili en op Tanzaniaanse wijze wat ik met de mensen bespreek. Ze heeft aan een half woord genoeg van mij. Ze heeft veel aanzien in het gebied als sociaal werkster waardoor gesprekken eenvoudiger verlopen. Ze begeleidt me elke missie. Daarnaast zorgt ze voor de opvang van Richard tijdens de vakanties, gaat naar zijn school voor overleggen en doet de inkopen als dit nodig is. Stella heeft

Bij een bezoek aan de school van Richardi, trok Richard aan de mouw van Rose om haar in te fluisteren dat het zondag visiting day was en dat hij zich dan steeds zo eenzaam voelde. Alle ouders van de kids komen dan, samen met broertjes en zusjes. Richardi en de wezen die Rose in haar school heeft opgenomen zitten dan steevast een beetje verloren in een hoekje. Daar gaat deze keer verandering in komen! Ik ben veel te vroeg deze zondag, er staan rijen tafeltjes klaar onder de bomen, maar nog geen mensen. De juf gaat Richardi halen en na een poosje komt hij daar aan in vol ornaat: wit shirt, zwarte broek omhoog gehouden met een riem en netjes gepoetste stappers. Zelfs een stropdas ontbreekt niet. Hij is blij dat ik er ben, zijn vertrouwen in volwassen is zo beschadigd, dat hij toch altijd een slag om de arm houdt als deze iets beloven. Na wat kletsen gaat hij aan de slag met met mijn telefoon om foto's en filmpjes te maken. Als een heuse fotograaf loopt hij over het terrein en maakt h

We rijden en rijden en rijden, een hobbelige zandweg lijkt te verdwijnen in het landschap. Ik vraag me af of het nog heel veel verder is, wordt misselijk van dat heen en weer gezwaai. En wij komen met deze luxe jeep, een zwangere vrouw zal deze weg moeten afleggen achterop een brommer. Dat duurt uren. En ja het is verplicht om in het ziekenhuis te bevallen, maar ik krijg zo toch ook wel een goede kijk op redenen voor een vrouw waarom niet..... Na een uur zijn we bij de dokterspost en worden we hartelijk verwelkomt door de dienstdoende verpleegkundigen. Je moet weten dat voor zo'n post hier in the middle of nowhere eigenlijk amper fatsoenlijke dokters te vinden zijn. Meestal worden ze er aangesteld, studeren verder (dus zijn weer van hun plaats af) en als ze zijn afgestudeerd vertrekken ze naar een betere post, iets dichter bij de bewoonde wereld. Of er wordt iemand als soort van straf geplaatst: een alcoholist, iemand die het niet zo nauw neemt met werktijden of patiënten, iemand