Doorgaan naar hoofdcontent

Trots op Richardi

Voor degene die niet eerder dit blog las: Richardi is een jongetje dat ik na een zoektocht van drie dagen vond in een vervallen hutje, ondervoed, onderontwikkeld en erg teruggetrokken. Hij zag er uit als 7 maar bleek al 12 te zijn ongeveer. 


Richardi woont door toedoen van Driving Nurses (run4 mtakuja) op een goede kostschool, waar hij Engels leert, liefde krijgt en goed te eten heeft. En nu ontmoet ik hem meteen het eerste weekend bij Stella, die met steun van Driving Nurses voor hem zorgt als nodig. Hij ziet er groot uit, hij begint nu toch echt een flinke kerel te worden. En wat is ie gegroeid, niet voor te stellen dat hij van zover is gekomen. Trots is hij op zijn rapport: hoewel hij toch echt diepe onvoldoendes heeft voor rekenen en wetenschap, blijkt hij toch nr 7 van de 13 uit de klas te zijn. En ik ben trots op hem en besef hoeveel ik van hem kan leren: ondanks zoveel tegenslag in zijn jonge leven (zijn vader sloeg hem met een kapmes op zijn hoofd, waardoor het hersenvlies beschadigd raakte, naast alle verwaarlozing, kinderarbeid en geweld wat daar speelde), heeft hij in een compleet nieuwe omgeving de draad opgepakt, zijn gedragsbeoordeling bijna allemaal G-tjes. Richardi, kleine grote jongen, ik ben zooooo trots op jou!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wordt de dr
Een reactie posten
Meer lezen

Mee met de MamaBus en een nieuw dorp ontdekken!

Op onze tweede dag mochten we met Veronika mee met  MamaBus. Voor Noortje helemaal bijzonder omdat dit de eerste keer zou zijn dat ze de MamaBus in real life zou zien. Om half 9 ‘s ochtends haalden Veronika en Mustaffa, de chauffeur van de MamaBus, ons op bij ons verblijf. Net als wij, hebben zij er ook veel zin in, ze noemen zich een echt team! We vertrekken eerst naar Kahe om vaccinaties op te halen die daar bewaard worden in een vriezer. Ook stapt er nog een nurse bij ons de bus die mee zal gaan helpen. Onderweg hebben we even tijd om met Veronika bij te kletsen. Ze vertelt over haar ervaringen op de bus en laat een geweldig filmpje zien waarin een klas kinderen een liedje aan het zingen is. Het liedje gaat over zelfbescherming, gezonde seksuele relaties en nee mogen zeggen. Veronika vertelt dat ze de kinderen dit liedje altijd aanleert bij het zetten van de HPV vaccinaties. Wat een enorm goed iniatief. Ons hart vult zich met trots dit zo te zien, en ook op Veronika, die dit zelf he
Een reactie posten
Meer lezen

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven op ee
Een reactie posten
Meer lezen