1000 days event 2018

Na bijna een week van gesoebat over wie uit te nodigen, masseren van officials, hoe de uitnodigingsbrieven eruit moet zien en wie de sprekers zijn is het vandaag dan eindelijk zover: Dag van het 1000 days event is aangebroken. Er zijn nog zoveel dingen te doen: een van de stickers moet er nog op, de MB moet worden ingericht en gewassen en Alberto wil nog graag een keer oefenen met zijn praatje dat hij zal houden bij de bus zelf. Mijn speech wordt vertaald en ik oefen hem een aantal keer op de FTK medewerkers. Ik besluit van drie paragrafen naar twee naar 1 naar 1 zin te gaan, zo moeilijk is het om vloeiend Swahili te spreken. Daarna ga ik naar het ziekenhuis om met Alberto de MB in te richten.

Rond het middaguur ben ik terug om te lunchen, me om te kleden en mijn speech nog eens door te nemen. Om twee uur sharp zijn we er, uiteraard is er nog niemand, want zoals wij in Brabant een Brabants kwartiertje hebben, hebben ze hier een Tanzaniaans uurtje.  Een uur later starten we, helaas nog zonder RMO (Regional Medical Officer van de Tanzaniaanse regering) van Kilimanjaro en zonder Dr. Wonanji de RMO van Arusha waar we vorige week waren in Arusha om over een MamaBus Project in zijn regio te praten. Hij heeft me de hele ochtend op de hoogte gehouden van zijn komst, want hij heeft na onze uitleg vorige week begrepen dat wij Nederlanders graag op tijd beginnen en dan zouden we ook meteen nog onze plannen kunnen doornemen in afwachting van de overige gasten. Hij komt samen met zijn vrouw, een kinderarts, dat is toch wel een grote eer. dr. Alex Kazulu, DMO (District Medical officer) van Moshi is goed op tijd en we hebben ruim tijd om elkaar te spreken. Hij spreekt grote dank aan Driving Nurses uit ook namens de RMO. Hij is ervan overtuigd dat de MB de regio gaat ondersteunen in het terugdringen van moeder- en kindersterfte en het verbeteren van de gezondheid. We moeten zien dat er een link tussen het ziekenhuis en de community in de dorpjes komt en dat er voldoende gerapporteerd wordt. Hij zou graag de supervisor van het project willen worden. Ik bespreek ook meteen het babybox project met hem dat we volgende week gaan starten en hij is laaiend enthousiast: dit brengt het aantal visits naar 4, zeker weten. En dit zal tevens leiden tot een lager sterftecijfer onder moeders en baby’s. 

Precies op het juiste moment komt wonanji, hij schuift aan en doet een paar woorden. De DMO zegt dat hij blij is dat onze RMO bang was omdat Wonanji kwam, dat hij de MB zou meenemen naar Arusha, humor! Hij spreekt verder over hetgeen waar wij ook over spraken en mobiliseert de aanwezigen, die rechtstreeks contact hebben met de dorpen, villageleaders etc om zelf verantwoordelijkheid te nemen erin. Niet alleen afwachten dus of de mamabus komt maar zorgen dat het hele dorp geïnformeerd wordt, opdat ze de vrouwen naar de MB sturen en eventueel  rapporteren aan hem als er ergens een probleem is. Ook benadrukt hij het belang van goed getrainde medewerkers op de MamaBus. Hij bedankt vervolgens uitgebreid iedereen en alles.

Dan komt de MB met muziek en de nurses van het ziekenhuis dansen achter hem aan. We staan bij de bus en geven uitleg. Er worden vragen gesteld, ook over mogelijke toekomstplannen die geïntegreerd kunnen worden. Ik spreek over een beamer zo groot als een vuist om zo veel beter educatie te kunnen geven in een dorpje en over de mobiele ultrasound als mogelijkheden in toekomst. De programma’s in MB zijn er ook allemaal vanuit de overheid dus die service zou helemaal kunnen worden overgenomen door overheidsprogramma’sin plaats van helemaal zelf te ontwikkelen zoals we tot nu toe hebben gedaan. Tenslotte spreek ik over partnerschappen met organisaties als CCBRT (zijn ook aanwezig) voor handicaps, Kwieco, Femme Intl (menstruatie) PSI Familia (family planning), Josephat Torner (albinisme). 

We sluiten het event af en ik spreek nog wat bekenden die me feliciteren met deze mooie dag en de steun van de overheid. Samen met de hooggeëerde gasten gaan we daarna lunchen. 

Uiteraard niet zonder nog wat business te doen, want we zijn er toch. Ik spreek met de RMO van Arusha dr Wonanji, over een mental health project in zijn regio dat hij liever gisteren dan vandaag wil laten starten en over de opstart van de MamaBus in zijn regio. Ik spreek met DMO over de vervolgstappen en zijn bereidheid om als supervisor van het project op te treden en ons te ondersteunen in het binnenhalen van benodigde cijfers van de regio. Na nog een gesprek met iemand die van de plannen in zijn geboortedorp hoorde, ben ik eindelijk klaar om te eten. 

Ik ben zo trots en blij. Er is zo hard gewerkt door iedereen aan de MamaBus en aan vandaag. Dank aan FTK en speciaal aan Gerbert, aan TPC Hospital, speciaal aan Alyssa en Alberto, aan stichting Driving Nurses, speciaal aan Noortje en Ingrid, aan alle donoren, aan vrienden, familie, Stella mijn mama Afrika en aan Alfons die mij zo vaak moet missen, al is het alleen al in mijn hoofd dat ik met Tanzania bezig ben.  ASANTE SANA