Mee met de MamaBus en een nieuw dorp ontdekken!

Op onze tweede dag mochten we met Veronika mee met  MamaBus. Voor Noortje helemaal bijzonder omdat dit de eerste keer zou zijn dat ze de MamaBus in real life zou zien. Om half 9 ‘s ochtends haalden Veronika en Mustaffa, de chauffeur van de MamaBus, ons op bij ons verblijf. Net als wij, hebben zij er ook veel zin in, ze noemen zich een echt team! We vertrekken eerst naar Kahe om vaccinaties op te halen die daar bewaard worden in een vriezer. Ook stapt er nog een nurse bij ons de bus die mee zal gaan helpen. Onderweg hebben we even tijd om met Veronika bij te kletsen. Ze vertelt over haar ervaringen op de bus en laat een geweldig filmpje zien waarin een klas kinderen een liedje aan het zingen is. Het liedje gaat over zelfbescherming, gezonde seksuele relaties en nee mogen zeggen. Veronika vertelt dat ze de kinderen dit liedje altijd aanleert bij het zetten van de HPV vaccinaties. Wat een enorm goed iniatief. Ons hart vult zich met trots dit zo te zien, en ook op Veronika, die dit zelf heeft geïnitieerd. 

Druk bezochte MamaBus in Mawala

Na zo’n driekwartier onderweg te zijn geweest komen we aan in Mawala, een masaai dorp met zo’n 2000 inwoners. Bij aankomst zitten de eerste moeders met hun kinderen al te wachten.  Het valt ons op dat de moeders er netjes en verzorgd uitzien! Later geeft Veronika aan dat ze vrouwen bij het eerste bezoek van de MamaBus altijd aanleert om verzorgd en hygiënisch op bezoek te komen. De spulletjes worden uit de bus gehaald en er wordt meteen aan de slag gegaan! De kindjes worden allemaal gewogen waarna Veronika en haar collega nurses educatie geven. Ze geven uitleg over vaccinaties, de gevaren van rode hond en hoe hier mee om te gaan. Erg belangrijk omdat er nabij recent een grote uitbraak is geweest. Na deze les wordt er gestart met de vaccinaties. Ondertussen blijven de moeders nog steeds van alle kanten binnen komen, wat een drukte! De nurses hebben dus nog veel werk te doen. Wij besluiten daarom met  de logisitiek manager van FTK een nieuw dorp te gaan verkennen.

Toeval bestaat niet

Maar waar ligt dat nieuwe dorp eigenlijk? We horen het woord Himo en Miwaleni…… t zal toch niet waar zijn? Jawel het is zo, het gaat om exact hetzelfde dorp als waar we gisteren naar op weg waren! Zo’n typisch geval van toeval bestaat niet. Er wordt druk overlegd en gebeld, kunnen we de trip naar Miwaleni maken nu het zo geregend heeft en mogelijk vandaag opnieuw losgaat? De weg ernaartoe gaat door het binnenland over een route die bekend staat om de klei/modderpaden. Ze besluiten het erop te wagen, de kans om vast te komen staan met de 4x4 is een stuk kleiner dan met de MamaBus, dus daar stappen we in. De chauffeur van de MamaBus blijft hier, maar niet zonder dat hij de voorruit schoon gepoetst heeft. Zo herken je toch de professional hé? Na een klein half uur zien we verderop de eerste vrachtwagens al vaststaan. Er omheen een groep mannen die met scheppen en stenen de volgeladen vrachtauto weer op gang proberen te krijgen. De mannen uit onze auto lopen ernaartoe om te overleggen: we moeten door naar Miwaleni, denken jullie dat de regen komt en zo ja, kunnen we hier dan nog wegkomen? Het antwoord op de laatste vraag is nee, maar op de eerste een ja, maar wel pas wat later in de middag. En dan is de vrachtwagen los en rijden we voorzichtig door over het modderspoor. Op naar de volgende vastzittende vrachtwagen, de mannen duwen en duwen en hop, die is ook weer los. Het is het werk van de mannen in deze tijd: voor een paar shillingen helpen ze je uit de brand. Onderweg pikken we een man op die langs de kant van de weg staat, dit blijkt het hoofd van het dorp te zijn. Aangekomen bij de dispensary (dokterspost) moeten we eerst nog een smal paadje over met modder, maar dan staat daar toch een heel net gebouw, groot en keurig bijgehouden. We maken kennis met dokter Charles, die hier net 5 maanden is. Hij spreekt goed Engels en vertelt over de moeder kind zorg in dit gebied. In zijn dispensary kan hij nog geen bevallingen doen. Hij leidt ons rond en als we bij de verloskamer zijn zien we een soort middeleeuws werktuig, dit blijkt de stoel te zijn voor de vrouw die moet bevallen…..lekker dan. 

De uitdagingen hier zijn medicijnen, vaccins, educatie/kennis, geld of gebrek daaraan en de afstand tot de dispensary. We vertellen aan de dokter, hoofd van het dorp en hoofd van het subdorp wat de MamaBus wil komen doen. Ze staan allen open voor de komst, al zal het issue seksuele voorlichting en voorbehoedsmiddelen, nog nader bediscussieerd moeten worden hier bij deze katholieke dokterspost. Het is onderdeel van onze visie dat goede moeder/kindzorg begint bij 0 dagen, voor de conceptie dus. In de samenwerking met deze dispensary vinden we vast een manier om dit ook hier te leveren. We maken nog een foto en dan gaan we terug voor de regen komt. We moeten even inhouden omdat er weer een vrachtwagen vast zit, als we hier omheen proberen te manoeuvreren staan wij ineens ook stil. De mannen duwen en geven aanwijzingen aan de chauffeur waardoor we al snel weer op weg zijn. Oké, zodra de weg verbeterd is en deze weer begaanbaar is dan kunnen we ook dit dorp toevoegen, hongera (hoera)!