Doorgaan naar hoofdcontent

koning van spanje


Afgelopen donderdag nog een bootcamp op de Yorkshire Moor gedaan, nu fris en fruitig aan de start in Zuid Limburg. De mensen van Mud Sweat Trails zijn druk in de weer met de organisatie, waarvan ik niet anders kan zeggen dat ie perfect is. Wat wil je nog meer bij zo'n prachtig weer en in zo'n mooie omgeving? 

Ik zie veel bekenden, waaronder de Run2day Breda crew (die komen we straks ook op de Mont Blanc tegen!), wat onder het genot van een dreunende housebeat, verzorgd door twee jonge dj's, een vrolijke sfeer met zich meebrengt. Het startschot klinkt, off we go! Wat is lopen toch lekker....
De route brengt ons over de glooiende heuvels en door de bossen naar de eerste verrassing: Steve the bagpiper. 


Dan volgen heerlijke paden door het koele bos, door een piepklein dorp en vervolgens weer een pittige klim. Wat een voorrecht weer deze morgen. Nog een verrassing wordt voelbaar als we door een ondiepe stroom moeten, aiks, natte voeten en dan nog zover moeten doorrennen.... Mijn kracht zit duidelijk niet in klimmen, zeker niet met die zware kuiten, die nog steeds lastig doen, ik wordt steeds ingehaald op weg naar boven. Maar, met mijn licht gewicht is het naar beneden knallen. Ik heb niet veel kracht nodig om me op te vangen en kan makkelijker bijsturen door mijn lagere gewicht als ik mocht slippen. Ik haal de mensen die me eerder naar boven inhaalden weer in en we staan weer quitte. 

Het parcours is toch echt een aanrader, ook voor de kortere afstanden is iets heel moois neergezet. Maak er volgend jaar een leuk weekendje Limburg van, we zagen in Gulpen vakantiehuisjes met uitzicht in het dal, net voor de finish. Al lachend over de finish en dan een welverdiend stuk Limburgse vlaai met een alcoholvrij biertje. Top organisatie, bedankt Mud Sweat Trails.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven o...

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wo...

Wauw! De MamaBus in Karatu is geopend!

Wij zijn inmiddels alweer even terug uit Tanzania maar we hebben jullie het hoogte punt van onze missie nog onthouden; namelijk de officiële opening van de MamaBus in Karatu!  De opening stond gepland op dinsdag. We hadden er een beetje een hard hoofd in, want er was bij onze aankomst nog niks geregeld. Je zou het je in Nederland haast niet voor kunnen stellen, maar de uitnodigingen gingen uiteindelijk op maandagavond (de dag van te voren!) de deur uit. En vrijwel alle genodigden lieten meteen weten erbij te zijn!  Ook is het bij het plannen van een formeel openingsfeest in Tanzania is het belangrijk dat je de juiste mensen uitnodigt en rekening houdt met het Tanzaniaans uurtje. Dat betekent dat je de hooggeplaatste gasten vooraf zo goed inlicht dat ze zeker zullen komen. En met die allerhoogste gasten heb je vaak aan een Tanzaniaans uurtje niet genoeg. Iets na vieren, de afgesproken tijd, komen de gasten vanuit de betrokken dorpen binnen: de dorpshoofden, hoofden van dispensa...