Doorgaan naar hoofdcontent

vermoeiend

Sinds de eerste marathon zo goed werd voorbereid door te trainen met Run2Forty2 van Run2Day Breda, heb ik een trainingsschema waar ik me redelijk strak aan houd. Het schema gaat ervan uit dat je traint op hartslagzones. Bij een hartslag in rust van 50 en een maximale hartslag van 173 kun je eenvoudig de verschillende zones berekenen. Volgens deze theorie train je tijdens de lange duurlopen met name zone 2 en loop je de marathon in zone 3. Bij mij komt zone 2 neer op ongeveer 10,7 km/u. Zone 3 op de 11,7 km/u. En dat traint heerlijk rustig, je wordt er niet echt moe van en is dus goed vol te houden.
               

Trainingzone 1  herstelloop 50% 60% 112 124
Trainingzone 2 zeer rustige duurloop 60% 70% 124 136
Trainingzone 3 vlotte duurloop 70% 80% 136 148
Trainingzone 4  10km wedstrijdtempo 80% 90% 148 161
Trainingzone 5  anaeroob 95% en hoger 167  

Nu heb ik een sporttest gedaan bij Sportassistance Breda en komt er toch iets anders uit. Tijdens de test is tijdens het lopen op de band voortdurend bloed afgenomen om het lactaat (verzuring) in mijn bloed te meten en zo de ideale hartslag en snelheid te meten voor de wedstrijd en de trainingen. Nu blijkt dat er geen trainingseffect is bij 11 km/u, ofwel ik moet harder gaan trainen.....grrrr.  Ik wilde juist niet moe worden toch? Volgens de theorie van Sportassistance, zou ik minimaal 50% van mijn trainingstijd moeten besteden aan het lopen op wedstrijdtempo, wat zij hebben bepaald met de bloedmetingen, op 12,1 km/u. Nu wilde ik dat uiteindelijk in de wedstrijd wel eens proberen, maar dit ook tijdens een lange duurloop van zo'n 30 km doen? Het lijkt me dat ik daar vooral moe van word. 

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wo...
Een reactie posten
Meer lezen

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven o...
Een reactie posten
Meer lezen

Wauw! De MamaBus in Karatu is geopend!

Wij zijn inmiddels alweer even terug uit Tanzania maar we hebben jullie het hoogte punt van onze missie nog onthouden; namelijk de officiële opening van de MamaBus in Karatu!  De opening stond gepland op dinsdag. We hadden er een beetje een hard hoofd in, want er was bij onze aankomst nog niks geregeld. Je zou het je in Nederland haast niet voor kunnen stellen, maar de uitnodigingen gingen uiteindelijk op maandagavond (de dag van te voren!) de deur uit. En vrijwel alle genodigden lieten meteen weten erbij te zijn!  Ook is het bij het plannen van een formeel openingsfeest in Tanzania is het belangrijk dat je de juiste mensen uitnodigt en rekening houdt met het Tanzaniaans uurtje. Dat betekent dat je de hooggeplaatste gasten vooraf zo goed inlicht dat ze zeker zullen komen. En met die allerhoogste gasten heb je vaak aan een Tanzaniaans uurtje niet genoeg. Iets na vieren, de afgesproken tijd, komen de gasten vanuit de betrokken dorpen binnen: de dorpshoofden, hoofden van dispensa...
Een reactie posten
Meer lezen