Bij een bezoek aan de school van Richardi, trok Richard aan de mouw van Rose om haar in te fluisteren dat het zondag visiting day was en dat hij zich dan steeds zo eenzaam voelde. Alle ouders van de kids komen dan, samen met broertjes en zusjes. Richardi en de wezen die Rose in haar school heeft opgenomen zitten dan steevast een beetje verloren in een hoekje. Daar gaat deze keer verandering in komen!
Ik ben veel te vroeg deze zondag, er staan rijen tafeltjes klaar onder de bomen, maar nog geen mensen. De juf gaat Richardi halen en na een poosje komt hij daar aan in vol ornaat: wit shirt, zwarte broek omhoog gehouden met een riem en netjes gepoetste stappers. Zelfs een stropdas ontbreekt niet. Hij is blij dat ik er ben, zijn vertrouwen in volwassen is zo beschadigd, dat hij toch altijd een slag om de arm houdt als deze iets beloven. Na wat kletsen gaat hij aan de slag met met mijn telefoon om foto's en filmpjes te maken. Als een heuse fotograaf loopt hij over het terrein en maakt hij indruk op de nieuwsgierige klasgenootjes. Hij maakt foto's van ze en laat ze aan hen zien. Het is toch weer die 'kunstenaar' die naar boven komt. Hij mag dan niet zo goed zijn in rekenen, zijn verbeeldingsvermogen is prachtig.
En dan gebeurt het: de vader van Richardi is er ook! Ongelooflijk, die Stella heeft gepraat als brugman tegen hem, en het is gelukt! Eindelijk neemt deze man een keer verantwoordelijkheid voor zijn kind. Richardi is trots op zijn volle tafel met 'familie'. Op het eind van de middag vertrek ik met een voldaan gevoel: fantastisch voor hem deze dag.
Ik ben veel te vroeg deze zondag, er staan rijen tafeltjes klaar onder de bomen, maar nog geen mensen. De juf gaat Richardi halen en na een poosje komt hij daar aan in vol ornaat: wit shirt, zwarte broek omhoog gehouden met een riem en netjes gepoetste stappers. Zelfs een stropdas ontbreekt niet. Hij is blij dat ik er ben, zijn vertrouwen in volwassen is zo beschadigd, dat hij toch altijd een slag om de arm houdt als deze iets beloven. Na wat kletsen gaat hij aan de slag met met mijn telefoon om foto's en filmpjes te maken. Als een heuse fotograaf loopt hij over het terrein en maakt hij indruk op de nieuwsgierige klasgenootjes. Hij maakt foto's van ze en laat ze aan hen zien. Het is toch weer die 'kunstenaar' die naar boven komt. Hij mag dan niet zo goed zijn in rekenen, zijn verbeeldingsvermogen is prachtig.
Na een uurtje wordt het langzaam drukker en ook Stella arriveert. Ze heeft alle cadeautjes en praktische spullen bij zich die we samen eerder hebben ingekocht. Ook heeft ze vers fruit bij zich. Om ons heen wordt het langzamerhand steeds feestelijker: hele potten en pannen komen voor de dag, heerlijke geuren stijgen op. Stella is verrast dat er gekookt eten mee mag komen. Richardi krijgt van de buren een bord vol lekkers. Als tegenprestatie biedt hij de familie een tros bananen aan. Zo gaat dat!
En dan gebeurt het: de vader van Richardi is er ook! Ongelooflijk, die Stella heeft gepraat als brugman tegen hem, en het is gelukt! Eindelijk neemt deze man een keer verantwoordelijkheid voor zijn kind. Richardi is trots op zijn volle tafel met 'familie'. Op het eind van de middag vertrek ik met een voldaan gevoel: fantastisch voor hem deze dag.
Aangezien dit elke maand is, vraag ik Stella of zij voortaan elke zondag kan gaan. Samen met het zorgen voor hem als hij vakantie heeft en het doen van benodigde shopping neemt dit alles heel wat tijd in beslag. En dan krijg ik een idee: Wat als Stella nu gewoon voor deze dagen en zorg betaald krijgt, samen met de zorg voor mij en het spreken als tweede stem in de meetings met de gemeenschap, betekent dat een mooi contract voor haar. Ik stel het een paar dagen later aan haar voor als we praten over mogelijkheden om haar kleinzoon op dezelfde school te krijgen. Met beide handen neemt ze het contract aan. Beide zijn we zo blij! Dank jullie allen dat jullie dit mogelijk maken: Richardi blij, Stella blij en de gemeenschap blij dat ze mij kunnen verstaan als ik er ben ;)
Reacties
Een reactie posten