Doorgaan naar hoofdcontent

Geestelijke gezondheidszorg in Tanzania

In een land waar je nog steeds uit je dorp wordt gezet omdat je schizofreen bent, of waar je naar een witchdoctor moet om de boze geesten uit te drijven, waar middelenmisbruik aan de orde van de dag is, waar je enige uitweg als je depressief bent jezelf vergiftigen is, kom ik op een heel groot ziekenhuis iemand tegen die er een heel andere kijk op heeft. Vanuit haar professie als neuroloog in dit ziekenhuis merkt ze dat haar poli helemaal volloopt met psychiatrie terwijl de behoefte aan een neuroloog in dit land enorm is. Er zijn in heel Noord Tanzania slechts twee neurologen. Nu zijn er ook minder medicamenteuze therapieën voor handen, en is er een beperkt netwerk van professionals en is de donkere kant van witchcraft hier nog aanwezig. Toch zou het in mijn ogen mogelijk moeten zijn hier kennis op te bouwen om overal toegang te hebben tot goede zorg. Ik heb een uitgebreid plan beschreven dat in vier jaar tijd tot een stevige basis in de GGZ zou moeten leiden, zodat men in Noord Tanzania overal toegang heeft tot goede zorg. Dit brengt de ziektelast omlaag en dringt uiteindelijk armoede terug.

Het plan beschrijf ik grofweg aan de RMO van Arusha en hij is meteen geïnteresseerd. Op zijn bureau ligt een dik handboek mental health en zelf steunt hij een groep verslaafde jongens in het zogenaamde Sober House. We gaan er een kijkje nemen en ze stellen zich voor. Ik hou een kort praatje en de RMO een gebed. Dit huis heeft nog zoveel meer nodig dan alleen twee welwillende gasten die met hun hart en ziel in deze niche zijn gesprongen. Alleen het onderkomen al: voor deze 40 mannen veel te klein, dat vraagt om problemen. De RMO steunt het persoonlijk.
Als de RMO en ik weer tijd hebben een week later nemen we de kans waar om over dit plan te spreken. Eigenlijk wil hij zo merk ik wel, enkel aandacht voor zijn Sober House, maar ik geef aan dat het in een volledig plan moet passen en dat we dan eventueel een pilot zouden kunnen doen, afhankelijk van de exacte inhoud. We spreken af elkaar eind november weer te spreken om de voortgang van het plan door te nemen. Spannend hoor, ik ben overtuigd van mijn plan, het is eerder door het Trimbos Instituut goed gekeurd om er geld voor te gaan zoeken. Maar ja, vind dat maar eens. Nu met deze RMO zou het kunnen dat er toegang is tot een heel andere geldstroom, en dat brengt perspectief. Op naar weer een nieuwe uitdaging!

Reacties

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wo...

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven o...

Wauw! De MamaBus in Karatu is geopend!

Wij zijn inmiddels alweer even terug uit Tanzania maar we hebben jullie het hoogte punt van onze missie nog onthouden; namelijk de officiële opening van de MamaBus in Karatu!  De opening stond gepland op dinsdag. We hadden er een beetje een hard hoofd in, want er was bij onze aankomst nog niks geregeld. Je zou het je in Nederland haast niet voor kunnen stellen, maar de uitnodigingen gingen uiteindelijk op maandagavond (de dag van te voren!) de deur uit. En vrijwel alle genodigden lieten meteen weten erbij te zijn!  Ook is het bij het plannen van een formeel openingsfeest in Tanzania is het belangrijk dat je de juiste mensen uitnodigt en rekening houdt met het Tanzaniaans uurtje. Dat betekent dat je de hooggeplaatste gasten vooraf zo goed inlicht dat ze zeker zullen komen. En met die allerhoogste gasten heb je vaak aan een Tanzaniaans uurtje niet genoeg. Iets na vieren, de afgesproken tijd, komen de gasten vanuit de betrokken dorpen binnen: de dorpshoofden, hoofden van dispensa...