Afgelopen zondag was het zover: de Bredase Singelloop. Omdat het toch goed in mijn trainingsschema paste liep ik naast de halve marathon ook voor een ander goed doel de loop van 10 km. Het andere goede doel betreft de tuin voor het blijf van mijn lijf huis in Breda, waar ik met plezier 10km voor loop. De sfeer was fenomenaal, overal muziek en supporters langs de kant en met mijn naam op het startnummer, werd ook nog eens voortdurend mijn naam geroepen, kijk daar loop je lekker op. Ik heb geprobeerd om het tempo zoals sportassistance aangaf aan te houden, maar zoals gezegd: dat is wel vermoeiend zeg! Toch heel blij met het resultaat, net als alfons trouwens, die dezelfde actie inzette als ik. Dus konden we naar huis met onze vier medailles, volgend jaar gaan we voor alledrie de afstanden!
Wij zijn inmiddels alweer even terug uit Tanzania maar we hebben jullie het hoogte punt van onze missie nog onthouden; namelijk de officiële opening van de MamaBus in Karatu! De opening stond gepland op dinsdag. We hadden er een beetje een hard hoofd in, want er was bij onze aankomst nog niks geregeld. Je zou het je in Nederland haast niet voor kunnen stellen, maar de uitnodigingen gingen uiteindelijk op maandagavond (de dag van te voren!) de deur uit. En vrijwel alle genodigden lieten meteen weten erbij te zijn! Ook is het bij het plannen van een formeel openingsfeest in Tanzania is het belangrijk dat je de juiste mensen uitnodigt en rekening houdt met het Tanzaniaans uurtje. Dat betekent dat je de hooggeplaatste gasten vooraf zo goed inlicht dat ze zeker zullen komen. En met die allerhoogste gasten heb je vaak aan een Tanzaniaans uurtje niet genoeg. Iets na vieren, de afgesproken tijd, komen de gasten vanuit de betrokken dorpen binnen: de dorpshoofden, hoofden van dispensa...
Reacties
Een reactie posten