Doorgaan naar hoofdcontent

Lazy Sunday

Vanuit ontspanning gaat alles beter, dus ik begin de dag met een loopje van 10km en voel me de koning te rijk hier te mogen zijn. Wat een heerlijkheid! Bij thuiskomst heeft een apenfamilie bezit van mijn veranda en tuintje genomen en ze lijken echt te willen spelen en dagen me uit: ze rennen over het dak, komen voor mijn raam zitten, gaan op hun achterpoten zitten en op mijn fiets, zo grappig om te zien. Bij het ontbijt zit de eigenaar van deze plantage er met een heel gezelschap klaar om cricket te gaan spelen. Of ik ook kom kijken? Tuurlijk waarom niet, ben wel benieuwd naar de regels van het spel want op TV ziet het er erg ingewikkeld uit. Van een afstandje zie ik een sjiek gezelschap, witte kleding, stoeltjes in het gras, maar als ik dichterbij kom, zie ik dat ze al aan het bier zitten, allerlei verschillende kleuren kleding. Zo grappig als de eerste inning is afgelopen: als in een film komen ze het veld af, jong oud, dik dun, groot klein, wit en bont, grappend en grollend. Ik begin het echt te snappen en ook nog spannend te vinden ook, weer wat geleerd.

Ik zie Simon Mtuy lopen, de ex-wereldrecordhouder Kilimanjaro oprennen: in minder dan 9 uur deed hij dat. Wij trainen en trainen en doen dat dan in vijf dagen! Dit is een foto van hem en mij toen we een wandeling tijdens een eerdere reis deden. Groot is ie he! Oh nee,, ik ben klein, haha. 

Ik zie hem dus lopen en wil er eigenlijk achteraan rennen want ik heb een idee in mijn hoofd voor de www.40vanbreda.nl. Terwijl wij de 40 van Breda rennen voor de kids hier, wil ik hem vragen tegelijkertijd de 40 te rennen op de plek waar wij het allemaal voor doen. Maar iets voelt niet goed en ik loop er niet achter aan. Het voelt een beetje als een gemiste kans. Maar dan krijg ik een bericht van een Nederlandse neuroloog die hier woont voor wie ik spullen heb meegnomen: of ik de spullen bij Simon en zijn vrouw wil afgeven die hier op TPC zijn! Dit is mijn kans, het heeft zo moeten zijn. En vanuit ontspanning gaat alles beter: hij vind het een mooi idee gelijktijdig voor de kids te lopen en zegt meteen ja! Geweldig, ik word zo blij van dit soort ervaringen……
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wo...
Een reactie posten
Meer lezen

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven o...
Een reactie posten
Meer lezen

Wauw! De MamaBus in Karatu is geopend!

Wij zijn inmiddels alweer even terug uit Tanzania maar we hebben jullie het hoogte punt van onze missie nog onthouden; namelijk de officiële opening van de MamaBus in Karatu!  De opening stond gepland op dinsdag. We hadden er een beetje een hard hoofd in, want er was bij onze aankomst nog niks geregeld. Je zou het je in Nederland haast niet voor kunnen stellen, maar de uitnodigingen gingen uiteindelijk op maandagavond (de dag van te voren!) de deur uit. En vrijwel alle genodigden lieten meteen weten erbij te zijn!  Ook is het bij het plannen van een formeel openingsfeest in Tanzania is het belangrijk dat je de juiste mensen uitnodigt en rekening houdt met het Tanzaniaans uurtje. Dat betekent dat je de hooggeplaatste gasten vooraf zo goed inlicht dat ze zeker zullen komen. En met die allerhoogste gasten heb je vaak aan een Tanzaniaans uurtje niet genoeg. Iets na vieren, de afgesproken tijd, komen de gasten vanuit de betrokken dorpen binnen: de dorpshoofden, hoofden van dispensa...
Een reactie posten
Meer lezen