Het is zover: we gaan met
een heus feestje de start van de Mama Bus vieren bij TPC Hospital waar we mee
samenwerken. Natuurlijk hoort een tent bij en drankjes om samen te proosten op de
start. Ik heb een speech voorbereid en de gasten zijn uitgenodigd. Als ik
aankom staat er een enorme tent met een mooi versierde tafel en plastic stoelen
voor de gasten. Ik zie de fotograaf al rondlopen. Wow, dat wordt hier serieus
aangepakt, geen half werk. Wie wordt eigenlijk je ceremoniemeester en wie is de
guest of honor? Oeps, moet dat? Ik besluit Karen Yeates, directeur van het
ziekenhuis, tot eregast te bombarderen en zal de ‘ceremonie’ zelf begeleiden. Na
een korte speech trekken Stella en ik de kanga van het logo op de bus, DE MAMA
BUS IS GEOPEND!
Er volgt een tour-de-bus
waarin we alle tools laten zien die aanwezig zijn. Ook de cadeautjes van KBS
Laurentius laat ik zien en ik vertel het verhaal van die lieve kids en juffrouw
uit Nederland. De eerste bezoekers zullen cadeautjes krijgen van de klas van
Sophie, een kleine held in Nederland.
Tot slot de heffen we de
fles (allemaal mierzoete frisdranken) op het succes van de Mama Bus.
Ik kan
niet uitleggen hoe dat voelt, ik ben dankbaar, opgelucht, blij, opgewonden en
eigenlijk ook heel rustig tegelijk. Dank je wel: lieve familie &
schoonfamilie, lieve vrienden, collega’s,
oud-collega’s, ouders, kinderen en vrienden van vrienden voor jullie steun in woord en gebaar. Dankjewel
FT Kilimanjaro, TPC en TPC Hospital voor ons prachtige Mama Bus die de moeder-
en kindersterfte in een gebied van 80.000 mensen zal terugdringen. Dankjewel
lieve Fo voor alle ruimte die je geeft voor het najagen van mijn hart en
dromen. Lieve *Mila Lilu elfenkind en *Uma Elvi, zonder jullie was me dit nooit
gelukt.
Reacties
Een reactie posten