Doorgaan naar hoofdcontent

Mama Bus part I

Ohhh wat is ie mooi geworden! Ik kan het niet uitleggen hoe blij ik ben: Karanga Technical School heeft echt maatwerk geleverd. ’s Morgens vroeg gaan de meiden en ik met de dala dala naar de stad om daar naar de school gebracht te worden. De meiden hebben hun eerste rit met de dala dala en zien de stad straks voor het eerst. We worden opgepikt om naar de school te gaan, het ligt iets buiten de stad waar geen dala dala te vinden is. Ik ben opgewonden,  ben zo benieuwd. Het hoofd van de werkplaats wacht ons op en laat ons trots zijn werk zien: Wauw, wat is ie goed geworden en wat hebben ze goed nagedacht over zaken. We bekijken hem helemaal en de man legt uit wat er allemaal gebeurd is aan het interieur. Wat ontzettend mooi, daar istie dan! We rijden met zijn vieren in de Mama Bus terug. Wat een goed gevoel zeg.

Terug op TPC waar ik verblijf gaan we aan de slag met de inrichting van de bus. En je raad het al: uiteraard zijn een aantal spullen die bij mijn vorige trip zijn ingeslagen gebruikt en verdwenen. Ik maak een nieuwe lijst voor shopping in de stad. We bellen een mannetje dat stickers op auto’s plakt voor de fabriek. Hij staat er in tel en begint meteen. En dat maakt het echt! Wauw, nu merk ik het pas, dit is hem echt. We gaan het flikken!
Ondertussen bereiden de meiden de training voor de verpleegkundigen die op de MB gaan rijden van morgen voor. De FT Kilimanjaro dorpmanagers maken aanplakbiljetten en schrijven een brief voor de dorpshoofden en zorgverantwoordelijken. Met een hele stapel vertrekken ze richting dorpen. Onze komst wordt goed voorbereid.
Ik ga verder met het organiseren van het openingsfeestje dat we a.s. maandag gaan houden. Ook moeten de puntjes op de I worden gezet voor de daadwerkelijk eerste ritten: we beginnen dinsdag meteen te rijden dus de dorpshoofden moeten op de hoogte worden gebracht. Verder zijn de meiden druk met het in elkaar zetten van extra trainingen voor in de MB eerst in het Engels en vervolgens een vertaling in het Swahili.

Na een drukke dag wordt het tijd voor mijn eerste rit in de MB, op naar mijn nieuwe tijdelijke onderkomen, vijf km bij TPC vandaan. Haha! Daar ga ik dan, aan de linkerzijde van de weg, op pad met de enige echte Mama Bus! Joepie, ik voel me zo rijk! Voor al degenen die ons steunen: asanteni sana!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wo...
Een reactie posten
Meer lezen

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven o...
Een reactie posten
Meer lezen

Wauw! De MamaBus in Karatu is geopend!

Wij zijn inmiddels alweer even terug uit Tanzania maar we hebben jullie het hoogte punt van onze missie nog onthouden; namelijk de officiële opening van de MamaBus in Karatu!  De opening stond gepland op dinsdag. We hadden er een beetje een hard hoofd in, want er was bij onze aankomst nog niks geregeld. Je zou het je in Nederland haast niet voor kunnen stellen, maar de uitnodigingen gingen uiteindelijk op maandagavond (de dag van te voren!) de deur uit. En vrijwel alle genodigden lieten meteen weten erbij te zijn!  Ook is het bij het plannen van een formeel openingsfeest in Tanzania is het belangrijk dat je de juiste mensen uitnodigt en rekening houdt met het Tanzaniaans uurtje. Dat betekent dat je de hooggeplaatste gasten vooraf zo goed inlicht dat ze zeker zullen komen. En met die allerhoogste gasten heb je vaak aan een Tanzaniaans uurtje niet genoeg. Iets na vieren, de afgesproken tijd, komen de gasten vanuit de betrokken dorpen binnen: de dorpshoofden, hoofden van dispensa...
Een reactie posten
Meer lezen