Doorgaan naar hoofdcontent

De start

Het gaat bijna gebeuren: datgene waar we nu al tijden voor aan het zwoegen zijn: de start van de Mama Bus! Deze keer voor mij geen bezoeken aan dorpen in mijn eentje met Stella de tolk, maar alles in het teken van de kickoff. Het begint meteen als ik aankom op Kilimanjaro Airport: de man van het bedrijf waar ik de stickers heb laten ontwerpen en maken uit Arusha, is ernaar toe gekomen om de stickers eigenhandig te overhandigen. Zo soepel als dat gaat zo jammerlijk blijven mijn koffers achter in Nairobi waar ik moest rennen om mijn aansluitende vlucht te halen. Tja en koffers hebben geen pootjes en ik zag daar verder ook geen mensen rennen, dus helaas, mijn koffers stonden niet op de band.  Bij het loketje werd laconiek gereageerd, dus  ik heb er toch maar wat drama ingegooid, want ik hoorde dat mensen soms dagen op hun koffers moeten wachten. En dat heeft geholpen want al in de middag arriveerden ze met een spoed label in Moshi. Lucky me.

 Een telefoonnummer is onontbeerlijk, ze sms-en hier wat af. Maar dat gaat gepaard met een ellenlange registratiewijze, waarvoor je veel geduld moet hebben en waar ik, en na een slapeloze nacht al helemaal niet, niet zo goed in ben. Ik bel meteen met degene die de minivan voor het ombouwen tot Mama Bus heeft weggebracht, hoe het er voor staat. En hij is heel enthousiast en zegt dat het er heel mooi uitziet. Waarschijnlijk, en ik durf nog niet hardop te juichen, maar waarschijnlijk is ie maandagmiddag af en kan hij dinsdag mee naar TPC, waar ik verblijf worden gebracht. Joepie!!

Met een blij gemoed stap ik mijn verblijf binnen. Ik voel me helemaal thuis als ik zie dat mijn favoriete ober, die eigenlijk met pensioen zou zijn nu, er toch is en me hartelijk begroet: Haaaa, Suzy, how are you? Good to see you again! Toch grappig dat je bij naam genoemd wordt door zoveel mensen die je maar een keer per jaar zien. Meteen aan het werk dan maar denk ik bij mezelf, want er is zo weinig tijd en zoveel te doen. 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven o...
Een reactie posten
Meer lezen

Wauw! De MamaBus in Karatu is geopend!

Wij zijn inmiddels alweer even terug uit Tanzania maar we hebben jullie het hoogte punt van onze missie nog onthouden; namelijk de officiële opening van de MamaBus in Karatu!  De opening stond gepland op dinsdag. We hadden er een beetje een hard hoofd in, want er was bij onze aankomst nog niks geregeld. Je zou het je in Nederland haast niet voor kunnen stellen, maar de uitnodigingen gingen uiteindelijk op maandagavond (de dag van te voren!) de deur uit. En vrijwel alle genodigden lieten meteen weten erbij te zijn!  Ook is het bij het plannen van een formeel openingsfeest in Tanzania is het belangrijk dat je de juiste mensen uitnodigt en rekening houdt met het Tanzaniaans uurtje. Dat betekent dat je de hooggeplaatste gasten vooraf zo goed inlicht dat ze zeker zullen komen. En met die allerhoogste gasten heb je vaak aan een Tanzaniaans uurtje niet genoeg. Iets na vieren, de afgesproken tijd, komen de gasten vanuit de betrokken dorpen binnen: de dorpshoofden, hoofden van dispensa...
Een reactie posten
Meer lezen

Enorme dankbaarheid voor het personeel van TPC Hospital

  We willen vandaag weer eens onze diepe dankbaarheid uitspreken! Dankzij jullie steun kunnen we binnenkort een nieuwe MamaBus verwelkomen in Lower Moshi. Dit is hard nodig, want na 6 jaar trouwe dienst, waarin onze huidige MamaBus zelfs de moeilijkst begaanbare plekken heeft bereikt, is het tijd voor een waardige opvolger. Wat ons extra raakt, is dat het personeel van TPC Hospital hun krachten én eigen geld hebben gebundeld om deze nieuwe MamaBus mogelijk te maken. Tijdens ons bezoek afgelopen november ervaarden we al eens hoe heel de community daar onze MamaBus steunt, maar wauw wat is dit dan nog eens een prachtig gebaar van solidariteit! Ook willen we een speciaal woord van dank richten aan alle families die maand na maand blijven doneren. Dankzij jullie, de stille helden achter onze stichting, kunnen we blijven rijden en levens blijven veranderen 🤝 ❤️
Een reactie posten
Meer lezen