Doorgaan naar hoofdcontent

Thousand Days Bus on the move

Het plan van de bus krijgt steeds meer praktische vorm. Weet je wat dat is, de Thousand Days Bus, of Driving Nurses, zoals het ook wordt genoemd? Het is een zorgbus die naar de verste uithoek van het gebied rijdt en daar zorg verleent aan moeders en kids. Een klein laboratorium erin, een onderzoekstafel, de lessen die we toe hebben ontwikkeld en natuurlijk de bevallings pakketten. De bus bedient het hele gebied: 78.000 mensen, waarvan zeg 30.000 tot onze doelgroep behoren. Dat heet nog eens opschalen niet? :)

Dus ben ik druk bezig met het vinden van mensen, spullen en informatie. Dat laatste is eigenlijk wel het belangrijkste: Ik ben bezig aan een handleiding voor de verloskundige die de bus gaat bemannen en wil dit woensdag overhandigen i het ziekenhuis dat de verpleegkundige gaat leveren, hopelijk zelfs echt rechtstreeks in de vorm van een workshop overdragen. Er zijn zoveel praktische zaken om rekening mee te houden: wat dacht je van de druk op zo'n verpleegkundige een zwaar zieke man te behandelen? Zij moet dan stoer haar poot stijf houden en enkel mama's en kids binnenlaten.... Nou ja, het zal goed komen, we moeten er in ieder geval iets over vertellen.

 En dan naar de man die de van moet ombouwen tot ware zorgbus, hij kijkt naar de schetsen en ik probeer hem een idee te geven van wat die kriebels allemaal betekenen. Hij schijnt een van de zeldzame mensen te zijn die iets dergelijks met hoge kwaliteit kan maken. Hij doet nog een paar verbetersuggesties en neemt dan de klus aan. Done! Ik ben heel benieuwd naar eindresultaat dat volgt, ook al ben ik dan alweer in Nederland.


Nu nog bezig met een aanvraag voor een subsidie uit het Verenigd Koninkrijk, in samenwerking met het ziekenhuis hier, wie weet komt er zo weer budget voor enkel jaren bij, ik ga ervoor! Dank voor de niet aflatende steun, zonder jullie komt er niets van de grond en blijven de mensen hier vastzitten in hun eeuwige gevecht om te overleven. Asenteni Sana!

Reacties

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wordt de dr

Mee met de MamaBus en een nieuw dorp ontdekken!

Op onze tweede dag mochten we met Veronika mee met  MamaBus. Voor Noortje helemaal bijzonder omdat dit de eerste keer zou zijn dat ze de MamaBus in real life zou zien. Om half 9 ‘s ochtends haalden Veronika en Mustaffa, de chauffeur van de MamaBus, ons op bij ons verblijf. Net als wij, hebben zij er ook veel zin in, ze noemen zich een echt team! We vertrekken eerst naar Kahe om vaccinaties op te halen die daar bewaard worden in een vriezer. Ook stapt er nog een nurse bij ons de bus die mee zal gaan helpen. Onderweg hebben we even tijd om met Veronika bij te kletsen. Ze vertelt over haar ervaringen op de bus en laat een geweldig filmpje zien waarin een klas kinderen een liedje aan het zingen is. Het liedje gaat over zelfbescherming, gezonde seksuele relaties en nee mogen zeggen. Veronika vertelt dat ze de kinderen dit liedje altijd aanleert bij het zetten van de HPV vaccinaties. Wat een enorm goed iniatief. Ons hart vult zich met trots dit zo te zien, en ook op Veronika, die dit zelf he

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven op ee