De aankomst werd sterk vertraagd door de dichte mist op Schiphol en de ellenlange rijen bij het verstrekken van het visum. De taxi rijdt me vaardig door de donkere Afrikaanse nacht, met op de weg gevaarlijke wandelaars, gaten en overstekende apen. Uiteindelijk check ik om 12 uur s’avonds in het hotel, wat aanvankelijk onbewoond leek, maar na wat gebel door de taxichauffeur toch iemand naar het hek bracht om deze te openen. Ik ben moe maar kan van de opwinding niet meteen slapen, ik ben er gewoon weer! De volgende ochtend sta ik vroeg op, eerst ontbijt en dan op naar dr Heriel die als het goed is naar Arusha is gekomen vanuit Karatu. Ik sta te wachten en de mensen kijken me aan en spreken me aan. Uiteindelijk bel ik via een vrouw bij een straat karretje dr Heriel en hij blijkt een stukje verderop op mij te wachten. Blij hang ik op en niet veel later kunnen we elkaar de hand schudden. We lopen naar een hotel in de buurt om daar te praten over zijn visie op moeder kind zorg in zijn gebied, ten noorden van Arusha, de hoofdstad van de safari’s. We vertellen elkaar over onze levens in het kort. Ik heb cadeautjes en kleertjes van *Mila meegenomen en geef hem deze. Een beetje verbaasd neemt hij het aan en bedankt hij. Vervolgens staan we uitgebreid stil bij de uitdagingen die het gebied en het ziekenhuis waar hij directeur van is, kent. In zijn droom hebben de moeders en kids toegang tot kwaliteitszorg, zodat de moedersterfte daalt en de baby’s overleven. We spreken uit hoe belangrijk vertrouwen en communicatie is in een complexe situatie waarin wordt samengewerkt. Hij laat me het document zien wat hij heeft voorbereid voor ons gesprek vandaag: een uitgebreid verslag van het gebied, het ziekenhuis, de doktersposten die het ziekenhuis bestuurt met data over vanalles en nog wat. Samen komen we tot een grove schets van hoe Driving Nurses en het Karatu Lutherian Hospital kunnen samenwerken aan een gezonde toekomst voor de moeders en kids. We praten en praten, onze ideeën raken niet uitgeput, een heuse flow, wat heerlijk om met zo iemand te kunnen spreken! Na zo’n anderhalf uur las ik een breinpauze in en leg hem uit wat dat is. Komt mijn werk bij Skils ook hier nog van pas.
Tegen enen zijn we rond en kunnen we elkaar de hand schudden: wij gaan samen moeder- kindzorg in Karatu op een hoger plan tillen. Ik bedank hem voor zijn komst en visie en ga op pad naar mijn hotel om me voor te bereiden op mijn volgende afspraak. Ik voel de lach op mijn gezicht staan, de zon schijnt.
Reacties
Een reactie posten