Doorgaan naar hoofdcontent

MamaBus komt naar ze toe!

Op kantoor bij FTK zie ik een aantal nieuwe gezichten, waaronder de nieuwe coördinator voor de Mamabus, Sitti heet ze. Op het prikbord zie ik het nieuwe logistieke schema van de mamabus al hangen voor dit jaar, heel goed. We bespreken wat er goed gaat en wat belangrijk is voor een goed functionerende mamabus: vertrouwen door de gemeenschap in de mamabus, hoge kwaliteit van service (met aanwezigheid van tests en medicijnen) en communicatie tussen FTK en ons. Sitti pakt het heel goed op. Samen gaan we naar het ziekenhuis, waar de verpleegkundigen/midwifes werken die ook op de mamabus werken. 

Als we allemaal bij elkaar zitten vertel ik wat de medisch directeur gisteravond aan me vertelde. Hou je vast: sinds de mamabus rijdt zijn er 0 maternal deaths geweest! Zero! Dat is precies waar we voor werken, wat een geweldig nieuws is dat. Nu nog op naar 0 te vermijden sterfte onder pasgeborenen. Dit geeft het team een enorme boost, ik zie ze stralen, en dat mag! Zij zijn degenen die dag in dag uit hier in het land van de uitdagingen, de dorpen in gaan en de moeders en kids helpen. 
We bediscussiëren vervolgens wat er verder nog verbeterd kan worden aan de Mamabus. Morgen gaat Veronika op pad en overmorgen ook met de mamabus, maar wat doet ze vrijdag? Kan ze dan mee naar een dorp wat erg moeilijk bereikbaar is? Zeker weten.Terug op kantoor gaan we alles in gang zetten om dit mogelijk te maken: het dorp moet worden ingelicht dat de mamabus komt, de zwangeren, de gezondheidswerkers, de dispensary (dokterspost zonder dokter), de school waar we een gift van de 40van Breda gaan brengen, de theedames, de lunchmakers, alles wordt gemobiliseerd. Ik besluit dokter John (zie het vorige verslag) uit te nodigen om mee te gaan, aangezien hij graag meer in de dorpen wilde werken en nu geen werk heeft en dit dorp al maanden geen dokter heeft gezien. 

Vervolgens heb ik een afspraak met de CEO van TPC, de suikerrietplantage waar ik verblijf en waar ook het ziekenhuis is waar ik mee samenwerk, om hem te bedanken voor het aanbieden van zijn eigen chauffeur aan de mamabus, omdat na het ongeluk (zie een eerdere post) wel duidelijk werd dat de betrouwbaarheid van de driver een issue was. Hij vond de mamabus gewoonweg te belangrijk voor de gemeenschap, ze moest zo snel mogelijk weer de dorpen in. Is dat niet geweldig, asante sana Robert!
Ik begin weer te tollen in mijn hoofd van blijdschap en ideeën...weer een fantastische dag!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wo...
Een reactie posten
Meer lezen

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven o...
Een reactie posten
Meer lezen

Wauw! De MamaBus in Karatu is geopend!

Wij zijn inmiddels alweer even terug uit Tanzania maar we hebben jullie het hoogte punt van onze missie nog onthouden; namelijk de officiële opening van de MamaBus in Karatu!  De opening stond gepland op dinsdag. We hadden er een beetje een hard hoofd in, want er was bij onze aankomst nog niks geregeld. Je zou het je in Nederland haast niet voor kunnen stellen, maar de uitnodigingen gingen uiteindelijk op maandagavond (de dag van te voren!) de deur uit. En vrijwel alle genodigden lieten meteen weten erbij te zijn!  Ook is het bij het plannen van een formeel openingsfeest in Tanzania is het belangrijk dat je de juiste mensen uitnodigt en rekening houdt met het Tanzaniaans uurtje. Dat betekent dat je de hooggeplaatste gasten vooraf zo goed inlicht dat ze zeker zullen komen. En met die allerhoogste gasten heb je vaak aan een Tanzaniaans uurtje niet genoeg. Iets na vieren, de afgesproken tijd, komen de gasten vanuit de betrokken dorpen binnen: de dorpshoofden, hoofden van dispensa...
Een reactie posten
Meer lezen