Doorgaan naar hoofdcontent

Lazy Sunday

Vanuit ontspanning gaat alles beter, dus ik begin de dag met een loopje van 10km en voel me de koning te rijk hier te mogen zijn. Wat een heerlijkheid! Bij thuiskomst heeft een apenfamilie bezit van mijn veranda en tuintje genomen en ze lijken echt te willen spelen en dagen me uit: ze rennen over het dak, komen voor mijn raam zitten, gaan op hun achterpoten zitten en op mijn fiets, zo grappig om te zien. Bij het ontbijt zit de eigenaar van deze plantage er met een heel gezelschap klaar om cricket te gaan spelen. Of ik ook kom kijken? Tuurlijk waarom niet, ben wel benieuwd naar de regels van het spel want op TV ziet het er erg ingewikkeld uit. Van een afstandje zie ik een sjiek gezelschap, witte kleding, stoeltjes in het gras, maar als ik dichterbij kom, zie ik dat ze al aan het bier zitten, allerlei verschillende kleuren kleding. Zo grappig als de eerste inning is afgelopen: als in een film komen ze het veld af, jong oud, dik dun, groot klein, wit en bont, grappend en grollend. Ik begin het echt te snappen en ook nog spannend te vinden ook, weer wat geleerd.

Ik zie Simon Mtuy lopen, de ex-wereldrecordhouder Kilimanjaro oprennen: in minder dan 9 uur deed hij dat. Wij trainen en trainen en doen dat dan in vijf dagen! Dit is een foto van hem en mij toen we een wandeling tijdens een eerdere reis deden. Groot is ie he! Oh nee,, ik ben klein, haha. 

Ik zie hem dus lopen en wil er eigenlijk achteraan rennen want ik heb een idee in mijn hoofd voor de www.40vanbreda.nl. Terwijl wij de 40 van Breda rennen voor de kids hier, wil ik hem vragen tegelijkertijd de 40 te rennen op de plek waar wij het allemaal voor doen. Maar iets voelt niet goed en ik loop er niet achter aan. Het voelt een beetje als een gemiste kans. Maar dan krijg ik een bericht van een Nederlandse neuroloog die hier woont voor wie ik spullen heb meegnomen: of ik de spullen bij Simon en zijn vrouw wil afgeven die hier op TPC zijn! Dit is mijn kans, het heeft zo moeten zijn. En vanuit ontspanning gaat alles beter: hij vind het een mooi idee gelijktijdig voor de kids te lopen en zegt meteen ja! Geweldig, ik word zo blij van dit soort ervaringen……
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wordt de dr
Een reactie posten
Meer lezen

Mee met de MamaBus en een nieuw dorp ontdekken!

Op onze tweede dag mochten we met Veronika mee met  MamaBus. Voor Noortje helemaal bijzonder omdat dit de eerste keer zou zijn dat ze de MamaBus in real life zou zien. Om half 9 ‘s ochtends haalden Veronika en Mustaffa, de chauffeur van de MamaBus, ons op bij ons verblijf. Net als wij, hebben zij er ook veel zin in, ze noemen zich een echt team! We vertrekken eerst naar Kahe om vaccinaties op te halen die daar bewaard worden in een vriezer. Ook stapt er nog een nurse bij ons de bus die mee zal gaan helpen. Onderweg hebben we even tijd om met Veronika bij te kletsen. Ze vertelt over haar ervaringen op de bus en laat een geweldig filmpje zien waarin een klas kinderen een liedje aan het zingen is. Het liedje gaat over zelfbescherming, gezonde seksuele relaties en nee mogen zeggen. Veronika vertelt dat ze de kinderen dit liedje altijd aanleert bij het zetten van de HPV vaccinaties. Wat een enorm goed iniatief. Ons hart vult zich met trots dit zo te zien, en ook op Veronika, die dit zelf he
Een reactie posten
Meer lezen

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven op ee
Een reactie posten
Meer lezen