Doorgaan naar hoofdcontent

vrouwen en vroedvrouwen

Alle dorpen en de rondtrekkende Masaai van het nieuwe dorp zijn geïnterviewd. Dat was intensief, maar erg waardevol. Zij leren mij een boel en ik neem hun mee in de Westerse wijsheden. Als bedankje mogen ze een cadeautje uitzoeken. Namens Run4Mtakuja aan alle gevers, bedankt!

Elk dorp heeft zijn eigen problematiek. Zo is er in één dorp veel sprake van alcoholmisbruik door vrouwen, ook als ze zwanger zijn. De vroedvrouwen geven aan dat ze het bij die dames niet voor elkaar krijgen ze te laten minderen of stoppen. Ik leg uit waarom het wel belangrijk is en dat deze vrouwen dit toch zouden moeten blijven zeggen. Een stuk verderop is HIV besmetting het grootste probleem. Er zijn zelfs twee vroedvrouwen gestopt omdat er geen middelen zijn om op een veilige manier een bevalling te  begeleiden. Een probleem dat vooral in de afgelegen dorpen speelt is het vervoer naar een ziekenhuis of naar de dispensary voor een check up als je zwanger bent. Overigens hebben ze daar in nood een eigen ‘ambulance’: de vrouw in barensnood wordt op een tafel door vier sterke mannen meer dan 15 kilometer naar het ziekenhuis gebracht. Een paar vrouwen gaan mee ter ondersteuning. Let op: dit gaat over de geiten- en brommerpaadjes door de bush, er is geen weg. Het gebeurt dan zoals je je zult kunnen voorstellen ook nog wel eens dat een vrouw alsnog in de bush moet bevallen.
Het ene dorp kampt met een gebrek aan voeding, laat staan aan gezond en gevarieerd eten voor een zwangere. In een ander dorp daarentegen, is alles goed verkrijgbaar, maar hadden ze geen idee wat een gezonde maaltijd zou moeten bevatten. Uitgebreid sta ik stil bij wat er in zou moeten zitten en hoe met weinig middelen een voedzame maaltijd kan worden gemaakt. Ook het geven van borstvoeding komt uitgebreid aan bod. Een groep vrouwen is zeer geïnteresseerd in voorbehoedsmiddelen en hoe die te gebruiken. En hoewel er uit alle windstreken gratis condooms worden verstrekt, zijn er hier natuurlijk geen te krijgen. Overigens net zoiets als nuskietennetten: ze zouden er moeten zijn, worden door de overheid verstrekt, maar er is niets te krijgen. Gevaarlijk voor een zwangere en voor een baby.
De Masaai laten zich keurig checken als ze zwanger zijn en ook hun kids worden netjes ingeënt, maar bevallen doen ze thuis, omringt door zeker 6 vroedvrouwen. Wist je dat je baby sproeten krijgt als je tijdens zwangerschap seks hebt? Precies op de plek waar de baby door de vader is geraakt wordt dit zichtbaar. En als je na de 3e maand seks hebt dan komt je baby er vies uit (gewoon huidsmeer) als ie geboren wordt. Reden voor de begeleidende vrouwen om de net bevallen vrouwen met stokken te slaan, want dat weet toch iedereen dat dat niet mag?!

Deze informatie neem ik mee in mijn shoppinglist (condooms erbij!) en ik spin op een paar plannetjes om al die vragen te kunnen beantwoorden. Van gezinsplanning tot HIV tot goede voeding. Daarover later meer.

Reacties

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wo...

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven o...

Wauw! De MamaBus in Karatu is geopend!

Wij zijn inmiddels alweer even terug uit Tanzania maar we hebben jullie het hoogte punt van onze missie nog onthouden; namelijk de officiële opening van de MamaBus in Karatu!  De opening stond gepland op dinsdag. We hadden er een beetje een hard hoofd in, want er was bij onze aankomst nog niks geregeld. Je zou het je in Nederland haast niet voor kunnen stellen, maar de uitnodigingen gingen uiteindelijk op maandagavond (de dag van te voren!) de deur uit. En vrijwel alle genodigden lieten meteen weten erbij te zijn!  Ook is het bij het plannen van een formeel openingsfeest in Tanzania is het belangrijk dat je de juiste mensen uitnodigt en rekening houdt met het Tanzaniaans uurtje. Dat betekent dat je de hooggeplaatste gasten vooraf zo goed inlicht dat ze zeker zullen komen. En met die allerhoogste gasten heb je vaak aan een Tanzaniaans uurtje niet genoeg. Iets na vieren, de afgesproken tijd, komen de gasten vanuit de betrokken dorpen binnen: de dorpshoofden, hoofden van dispensa...