Doorgaan naar hoofdcontent

Gehandicapte kids

Als je een kind krijgt dat gehandicapt blijkt te zijn, wordt je meestal verlaten door je man. Het kan ook zijn dat de vrouw de benen neemt en het kind bij haar schoonmoeder achterlaat om zelf ver weg een nieuw gezin te starten. Veel oma’s hebben hier de zorg over hun kleinkinderen, vaak betalen de vaders en moeders van het kind niet eens de schoolkosten, want ze zijn ergens anders een vers gezinnetje begonnen. Het leven hier is dan zwaar: je moet zorgen dat er goed water is, hout sprokkelen voor vuur of bricks kopen en geld verdienen voor de schoolkosten en een gevarieerde maaltijd. Als je een gehandicapt kind hebt om te verzorgen wordt het nog gecompliceerder: Het kind kan weinig tot niets, is vaak ziek en moet dan eigenlijk naar een dokter, en eigenlijk zou je naar CCBRT (een grote Tanzianaanse gehandicapten organisatie) moeten om oefeningen met je kind te doen.



Naar CCBRT levert ook weer problemen op: je bent een dag inkomsten kwijt, want afwezig bij het huis. Je moet voor het transport betalen, want achterop de pikipiki (brommertaxi) kan niet met een wat groter spastisch kind. En last but not least: iedereen ziet je met je gehandicapte kind. Om die zorg toegankelijker en meer bekend te maken zouden er eigenlijk outreach polidagen moeten zijn. Niet op alle plekken, maar toch wel in Mtakuja en eigenlijk ook in het nieuwe dorp. In het nieuwe dorp worden er nog huisbezoeken gedaan, maar dat is zo tijdrovend en levert niets op voor de mensen die stiekum een gehandicapt kind hebben of die van buiten het dorp komen. Een vaste dag is eigenlijk noodzakelijk om dit goed voor elkaar te krijgen. Ik maak het tot een volgende missie.

CCBRT doet wel ontzettend goed werk, net als Stella, onze moeder/kind coördinator van Mtakuja. Zij heeft goed gekeken naar wat CCBRT met de kinderen deed en doet het nu als de fysiotherapeut van CCBRT niet komt opdagen zelf. En de kids hebben Stella hard nodig gehad het afgelopen jaar, want de CCBRT dame  is welgeteld twee keer geweest. Dit moet anders, ik neem het mee in de nieuwe missie.
Wat een kanjer! En een hele grote dankjewel voor alle sponsors van Run4Mtakuja, dankzij jullie kunnen we Stella nog een jaar langer inzetten als moeder/kind coördinator en kan ze dit soort werk blijven doen!

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wo...
Een reactie posten
Meer lezen

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven o...
Een reactie posten
Meer lezen

Wauw! De MamaBus in Karatu is geopend!

Wij zijn inmiddels alweer even terug uit Tanzania maar we hebben jullie het hoogte punt van onze missie nog onthouden; namelijk de officiële opening van de MamaBus in Karatu!  De opening stond gepland op dinsdag. We hadden er een beetje een hard hoofd in, want er was bij onze aankomst nog niks geregeld. Je zou het je in Nederland haast niet voor kunnen stellen, maar de uitnodigingen gingen uiteindelijk op maandagavond (de dag van te voren!) de deur uit. En vrijwel alle genodigden lieten meteen weten erbij te zijn!  Ook is het bij het plannen van een formeel openingsfeest in Tanzania is het belangrijk dat je de juiste mensen uitnodigt en rekening houdt met het Tanzaniaans uurtje. Dat betekent dat je de hooggeplaatste gasten vooraf zo goed inlicht dat ze zeker zullen komen. En met die allerhoogste gasten heb je vaak aan een Tanzaniaans uurtje niet genoeg. Iets na vieren, de afgesproken tijd, komen de gasten vanuit de betrokken dorpen binnen: de dorpshoofden, hoofden van dispensa...
Een reactie posten
Meer lezen