Doorgaan naar hoofdcontent

Onneembare vesting?

Moeder en kindzorg staat of valt gezien mijn vorige blog dus met tijdige en adequate voorlichting over seksualiteit en geboortebeperking. Voor een meisje stopt alles als ze ongepland zwanger is. Daarom worden er ook vaak illegale abortussen uitgevoerd, waardoor weer velen geïnfecteerd of verminkt raken of zelfs sterven. Om over SOA’s nog maar te zwijgen. Het begint dus met goede voorlichting op zo vroeg mogelijke leeftijd. Samen met de tolk komen we bij Umati aan, de Tanzaniaanse Rutgerstichting. We onderzoeken de mogelijkheden tot samenwerking. Als snel komen we overeen dat zij in Mtakuja komen lesgeven op TPC Secondary School.

Mijn hoofd begint te ratelen van de plannen….eerst deze school, dan alle andere in het gebied, en dat jaarlijks, gewoon als onderdeel van het lesprogramma van de eerstejaars, en dan naar de primary scholen, want er zijn nog altijd veel, zo niet de meeste kinderen, die alleen naar de basisschool gaan. Zij zouden dan de lessen over preventie van SOA’s en zwangerschappen missen, terwijl dit de meest kwetsbare groep is. Maar rustig aan Suus, eerst step one! En we moeten het hoofd van de school ook nog overtuigen van dit programma.  

Het hoofd van de school ontvangt ons hartelijk. Al snel na de gewoonlijke, uitgebreide begroeting, over hoe het is met jou, met je moeder, je vader, je familie, je land van herkomst enzovoort, gaan we over tot business. Ondertussen wordt er lunch geserveerd. Het pakt nog mooier uit dan verwacht: het hoofd van de school is helemaal voor seksuele voorlichting en wil alle leerlingen van de les laten profiteren. Al met al gaat het om 230 leerlingen nu en 110 volgend jaar. Daarna geeft ze te kennen dat ze het graag wil opnemen in het gewone curriculum van het lesprogramma van de eerstejaars. Dit is fantastisch, dit had ik niet durven dromen!

Mensen die ik hier over sprak keken me meewarig aan en wensten me veel succes met het bedwingen van de onneembare vesting, maar het blijkt zo kinderlijk eenvoudig. Ik neem meteen contact op met Umati en vertel hen dat we volgende week en de week erop kunnen starten. In mijn huisje tik een officiële brief voor Umati en de school, waarin onze afspraken staan. Daar houden ze hier van: formele documenten en handtekeningen, prima, dan doe ik daar aan mee! Ik ga morgen de brief afgeven bij Umati, zodat we zeker weten een overeenkomst hebben. Wat een grote eerste mijlpaal en zo snel al, geweldig. Namens de moeders en kinderen van Mtakuja, bedankt!

Reacties

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wo...

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven o...

Wauw! De MamaBus in Karatu is geopend!

Wij zijn inmiddels alweer even terug uit Tanzania maar we hebben jullie het hoogte punt van onze missie nog onthouden; namelijk de officiële opening van de MamaBus in Karatu!  De opening stond gepland op dinsdag. We hadden er een beetje een hard hoofd in, want er was bij onze aankomst nog niks geregeld. Je zou het je in Nederland haast niet voor kunnen stellen, maar de uitnodigingen gingen uiteindelijk op maandagavond (de dag van te voren!) de deur uit. En vrijwel alle genodigden lieten meteen weten erbij te zijn!  Ook is het bij het plannen van een formeel openingsfeest in Tanzania is het belangrijk dat je de juiste mensen uitnodigt en rekening houdt met het Tanzaniaans uurtje. Dat betekent dat je de hooggeplaatste gasten vooraf zo goed inlicht dat ze zeker zullen komen. En met die allerhoogste gasten heb je vaak aan een Tanzaniaans uurtje niet genoeg. Iets na vieren, de afgesproken tijd, komen de gasten vanuit de betrokken dorpen binnen: de dorpshoofden, hoofden van dispensa...