TBA's

Een van de drie projecten krijgt vandaag aandacht door gesprekken met de lokale verloskundigen (TBA, traditional birth attendant) die we al vaker hebben gesproken. Er komt een groep in de ochtend  naar het nieuwe ziekenhuisje in Mserikia en in de middag bij het ziekenhuisje in Mtakuja. De vrouwen druppelen laat binnen, dit is iets waar ik slecht aan kan wennen: we spreken om 9 uur af en om half elf kunnen we dan van start. Ze vertellen elkaar verhalen over het afgelopen jaar en hoe ze met moeilijke situaties tijdens bevallingen zijn omgegaan. Ook bespreken ze de moeilijkheid om koppige vrouwen of mannen zover te krijgen dat ze toch naar het ziekenhuis gaan om te bevallen. De TBA’s zijn er echt alleen in noodgevallen, dat wil zeggen: alleen als de vrouw al daadwerkelijk aan het bevallen is, in alle andere gevallen moeten ze naar ziekenhuis worden verwezen. We snijden ook fistula aan: een aandoening waarbij er een breuk ontstaat tussen vagina en blaas of zelfs met het rectum, waardoor er incontinentie ontstaat en soms ontstekingen. Vrouwen gaan ruiken, schamen zich of worden uit de gemeenschap gezet. Er is een organisatie die dit probleem gratis voor ze oplost, de TBA’s willen dit met vrouwen uit hun gemeenschap die dreigen te worden verstoten of waaravan ze weten dat dit speelt, bespreken.

Dan is het tijd voor de zuster uit het andere ziekenhuis die met Neo Nathalie is gekomen, een pop om instructie mee te geven over de bevalling. Ze legt het geduldig uit en de vrouwen zijn erg geïnteresseerd. Dan is het tijd voor thee met broodjes en ik neem afscheid om door te gaan naar de volgende afspraak een stuk verder in Mtakuja.

De vrouwen die we hier spreken zijn tevreden over de kennis die ze de afgelopen jaren hebben opgedaan en een van hen benadrukt dat het ook erg belangrijk is en blijft om verhalen met elkaar te delen omdat je van elkaar zoveel kan leren. Bijvoorbeeld hoe je kunt optreden tegen iemand die niet naar het ziekenhuis wil om te bevallen maar wil dat jij naar hun huis komt om hen te helpen. Een TBA vertelt dat ze ’s morgens bij een erg zware vrouw werd geroepen die zou gaan bevallen. Ze vond het risico te groot om het thuis te doen en de baby was nog niet in aantocht dus adviseerde ze om een bodaboda te regelen, een taxibrommer, en naar het ziekenhuis te gaan. ’s Avonds laat werd ze opnieuw bij de vrouw geroepen, de baby was in aantocht, de vrouw was dus niet naar het ziekenhuis gegaan.  Na een veel te lange bevalling kwam het kind de volgende dag, zwak. Het kind werd naar het ziekenhuis gebracht, terwijl de moeder nog lag bij te komen. In het ziekenhuis heeft het kind nog een halve dag geleefd. Dit soort verhalen verhalen zijn aangrijpend, maar wel noodzakelijk om gehoord te worden, wil de zorg voor moeder en kind op een hoger plan komen.

Dank jullie wel TBA’s van Mtakuja voor jullie werk voor de gemeenschap! Dank Run4Mtakuja, dat het mogelijk wordt voor hen om dit soort verhalen met elkaar te delen. Asenteni sana! (hartelijk bedankt!)