Doorgaan naar hoofdcontent

Habari za kazi?

In de ochtend bespreken we bij FTK weer de dag van de morgen door, als we naar het ver afgelegen dorp gaan. We printen dingen uit, betalen vooraf zaken als announcements, thee, lunch, bereiden de route en het verdere plan voor. Er is een nieuwe villageleader en die zal ook komen naar de eerste plek waar we ook de plaatselijke verloskundigen zullen trainen. Vervolgens heb ik meetings met de directeur van het ziekenhuis waar we mee samenwerken, de voorzitter van de raad van bestuur van FTK en dan een gesprek met Stella, die graag iets prive wilde bespreken. We komen overeen dat ze een microlening ontvangt voor  het opzetten van een mini foodtruck (op een fiets) zodat ze vanuit haar restaurantje vanuit huis de landerijen op kan met haar waar en zo meer omzet kan genereren. Veel geluk Stella! 


Door naar de volgende afspraken dit keer op het kantoor van FTK. De mamabus staat nog bij de garage dus we zullen met een auto moeten gaan morgen. Daarbij moet gecheckt worden of alles wel aanwezig is zoals het hoort te zijn. En Veronica zal nog moeten uitgelegd worden wat er van haar verwacht wordt bij het geven van de training. En als er iets ontbreekt moet dat nog allerijl  gehaald worden in de stad. Er komt een hele lijst naar voren van ontbrekende spullen en een van de FTK medewerkers biedt aan om dit te gaan halen in de stad als hij naar huis gaat. We bellen de apotheek en ze vragen om de lijst te mailen. Als we dat willen doen en nog een keer terugbellen om nog iets toe te lichten, wordt ineens gezegd dat we helemaal niet met de apotheek spreken..... hè? Hoe kan dat nou, net hadden we ze nog aan de lijn? Uiteindelijk vinden we een andere apotheek in de stad en snel gaat hij op pad. Inmiddels is het half vijf en ik ben redelijk moe, ja dat kan ik ook zijn haha! Ik blijf als laatste over in het kantoor, de laatste zaken uitwerken en dan even niets. wat een dag...Het lijkt wel werken...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven o...

Wauw! De MamaBus in Karatu is geopend!

Wij zijn inmiddels alweer even terug uit Tanzania maar we hebben jullie het hoogte punt van onze missie nog onthouden; namelijk de officiële opening van de MamaBus in Karatu!  De opening stond gepland op dinsdag. We hadden er een beetje een hard hoofd in, want er was bij onze aankomst nog niks geregeld. Je zou het je in Nederland haast niet voor kunnen stellen, maar de uitnodigingen gingen uiteindelijk op maandagavond (de dag van te voren!) de deur uit. En vrijwel alle genodigden lieten meteen weten erbij te zijn!  Ook is het bij het plannen van een formeel openingsfeest in Tanzania is het belangrijk dat je de juiste mensen uitnodigt en rekening houdt met het Tanzaniaans uurtje. Dat betekent dat je de hooggeplaatste gasten vooraf zo goed inlicht dat ze zeker zullen komen. En met die allerhoogste gasten heb je vaak aan een Tanzaniaans uurtje niet genoeg. Iets na vieren, de afgesproken tijd, komen de gasten vanuit de betrokken dorpen binnen: de dorpshoofden, hoofden van dispensa...

Enorme dankbaarheid voor het personeel van TPC Hospital

  We willen vandaag weer eens onze diepe dankbaarheid uitspreken! Dankzij jullie steun kunnen we binnenkort een nieuwe MamaBus verwelkomen in Lower Moshi. Dit is hard nodig, want na 6 jaar trouwe dienst, waarin onze huidige MamaBus zelfs de moeilijkst begaanbare plekken heeft bereikt, is het tijd voor een waardige opvolger. Wat ons extra raakt, is dat het personeel van TPC Hospital hun krachten én eigen geld hebben gebundeld om deze nieuwe MamaBus mogelijk te maken. Tijdens ons bezoek afgelopen november ervaarden we al eens hoe heel de community daar onze MamaBus steunt, maar wauw wat is dit dan nog eens een prachtig gebaar van solidariteit! Ook willen we een speciaal woord van dank richten aan alle families die maand na maand blijven doneren. Dankzij jullie, de stille helden achter onze stichting, kunnen we blijven rijden en levens blijven veranderen 🤝 ❤️