Doorgaan naar hoofdcontent

Habari za kazi?

In de ochtend bespreken we bij FTK weer de dag van de morgen door, als we naar het ver afgelegen dorp gaan. We printen dingen uit, betalen vooraf zaken als announcements, thee, lunch, bereiden de route en het verdere plan voor. Er is een nieuwe villageleader en die zal ook komen naar de eerste plek waar we ook de plaatselijke verloskundigen zullen trainen. Vervolgens heb ik meetings met de directeur van het ziekenhuis waar we mee samenwerken, de voorzitter van de raad van bestuur van FTK en dan een gesprek met Stella, die graag iets prive wilde bespreken. We komen overeen dat ze een microlening ontvangt voor  het opzetten van een mini foodtruck (op een fiets) zodat ze vanuit haar restaurantje vanuit huis de landerijen op kan met haar waar en zo meer omzet kan genereren. Veel geluk Stella! 


Door naar de volgende afspraken dit keer op het kantoor van FTK. De mamabus staat nog bij de garage dus we zullen met een auto moeten gaan morgen. Daarbij moet gecheckt worden of alles wel aanwezig is zoals het hoort te zijn. En Veronica zal nog moeten uitgelegd worden wat er van haar verwacht wordt bij het geven van de training. En als er iets ontbreekt moet dat nog allerijl  gehaald worden in de stad. Er komt een hele lijst naar voren van ontbrekende spullen en een van de FTK medewerkers biedt aan om dit te gaan halen in de stad als hij naar huis gaat. We bellen de apotheek en ze vragen om de lijst te mailen. Als we dat willen doen en nog een keer terugbellen om nog iets toe te lichten, wordt ineens gezegd dat we helemaal niet met de apotheek spreken..... hè? Hoe kan dat nou, net hadden we ze nog aan de lijn? Uiteindelijk vinden we een andere apotheek in de stad en snel gaat hij op pad. Inmiddels is het half vijf en ik ben redelijk moe, ja dat kan ik ook zijn haha! Ik blijf als laatste over in het kantoor, de laatste zaken uitwerken en dan even niets. wat een dag...Het lijkt wel werken...

Reacties

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wordt de dr

Mee met de MamaBus en een nieuw dorp ontdekken!

Op onze tweede dag mochten we met Veronika mee met  MamaBus. Voor Noortje helemaal bijzonder omdat dit de eerste keer zou zijn dat ze de MamaBus in real life zou zien. Om half 9 ‘s ochtends haalden Veronika en Mustaffa, de chauffeur van de MamaBus, ons op bij ons verblijf. Net als wij, hebben zij er ook veel zin in, ze noemen zich een echt team! We vertrekken eerst naar Kahe om vaccinaties op te halen die daar bewaard worden in een vriezer. Ook stapt er nog een nurse bij ons de bus die mee zal gaan helpen. Onderweg hebben we even tijd om met Veronika bij te kletsen. Ze vertelt over haar ervaringen op de bus en laat een geweldig filmpje zien waarin een klas kinderen een liedje aan het zingen is. Het liedje gaat over zelfbescherming, gezonde seksuele relaties en nee mogen zeggen. Veronika vertelt dat ze de kinderen dit liedje altijd aanleert bij het zetten van de HPV vaccinaties. Wat een enorm goed iniatief. Ons hart vult zich met trots dit zo te zien, en ook op Veronika, die dit zelf he

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven op ee