MamaBus komt naar ze toe!

Op kantoor bij FTK zie ik een aantal nieuwe gezichten, waaronder de nieuwe coördinator voor de Mamabus, Sitti heet ze. Op het prikbord zie ik het nieuwe logistieke schema van de mamabus al hangen voor dit jaar, heel goed. We bespreken wat er goed gaat en wat belangrijk is voor een goed functionerende mamabus: vertrouwen door de gemeenschap in de mamabus, hoge kwaliteit van service (met aanwezigheid van tests en medicijnen) en communicatie tussen FTK en ons. Sitti pakt het heel goed op. Samen gaan we naar het ziekenhuis, waar de verpleegkundigen/midwifes werken die ook op de mamabus werken. 

Als we allemaal bij elkaar zitten vertel ik wat de medisch directeur gisteravond aan me vertelde. Hou je vast: sinds de mamabus rijdt zijn er 0 maternal deaths geweest! Zero! Dat is precies waar we voor werken, wat een geweldig nieuws is dat. Nu nog op naar 0 te vermijden sterfte onder pasgeborenen. Dit geeft het team een enorme boost, ik zie ze stralen, en dat mag! Zij zijn degenen die dag in dag uit hier in het land van de uitdagingen, de dorpen in gaan en de moeders en kids helpen. 

We bediscussiëren vervolgens wat er verder nog verbeterd kan worden aan de Mamabus. Morgen gaat Veronika op pad en overmorgen ook met de mamabus, maar wat doet ze vrijdag? Kan ze dan mee naar een dorp wat erg moeilijk bereikbaar is? Zeker weten.Terug op kantoor gaan we alles in gang zetten om dit mogelijk te maken: het dorp moet worden ingelicht dat de mamabus komt, de zwangeren, de gezondheidswerkers, de dispensary (dokterspost zonder dokter), de school waar we een gift van de 40van Breda gaan brengen, de theedames, de lunchmakers, alles wordt gemobiliseerd. Ik besluit dokter John (zie het vorige verslag) uit te nodigen om mee te gaan, aangezien hij graag meer in de dorpen wilde werken en nu geen werk heeft en dit dorp al maanden geen dokter heeft gezien. 

Vervolgens heb ik een afspraak met de CEO van TPC, de suikerrietplantage waar ik verblijf en waar ook het ziekenhuis is waar ik mee samenwerk, om hem te bedanken voor het aanbieden van zijn eigen chauffeur aan de mamabus, omdat na het ongeluk (zie een eerdere post) wel duidelijk werd dat de betrouwbaarheid van de driver een issue was. Hij vond de mamabus gewoonweg te belangrijk voor de gemeenschap, ze moest zo snel mogelijk weer de dorpen in. Is dat niet geweldig, asante sana Robert!

Ik begin weer te tollen in mijn hoofd van blijdschap en ideeën...weer een fantastische dag!