Doorgaan naar hoofdcontent

(levensreddend) werk in het dorp

In het dorp gaan we na de training voor de lokale vroedvrouwen aan de slag. Een boel zwangeren hebben zich verzameld om een zwangerschapscontrole te krijgen. Ik zie een jongetje lopen met een klein achterhoofd (microcefalie) en ook zijn houding wijkt sterk af. Ik vraag doctor John om hem nauwkeurig te onderzoeken. Het jongetje is vrolijk, maar er is wel vanalles met hem aan de hand. We besluiten hem door te verwijzen naar KCMC waar hij verder onderzocht kan worden op het vermoeden van een ernstige genetische afwijking, die nog niet eerder in Tanzania gedocumenteerd is.

We staan versteld door de problematiek die we tegenkomen bij deze dames, zoals een ernstig huidprobleem dat bij meerderen wordt gezien. Het is een pijnlijke aandoening, die snel behandeld moet worden. Voor de volgende outreach zullen we hier behandeling voor meebrengen. Dan zien we een dame die ernstig is uitgedroogd, al dagen aan het overgeven is en diarree heeft. Ze is 5 maanden zwanger. Dr John onderzoekt haar en gaat met haar in gesprek over de risico's van de uitdroging. Ze moet zo snel mogelijk aan een infuus om het verlies van haar babytje te voorkomen. en dan komt de vader op een brommertje....hij is ook overtuigd van de noodzaak gelukkig. Ze rijden linea recta naar het ziekenhuis waar wij vandaan komen. Zo kan Veronica in het ziekenhuis straks de follow up doen. We zien verder kindjes met vergroeide tenen, klompvoetjes, en een kind met een grote hartruis. we verwijzen ze door naar het ziekenhuis, FTK draagt zorg voor de begeleiding, opvolging en kosten voor de behandeling aldaar. Een hele fijne samenwerking, waarbij we in de keten samenwerken. Dat zouden we in Nederland in de zorg ook eens zo zonder al die schotten en vertragende regels moeten kunnen organiseren in het belang van de patient!




Reacties

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wordt de dr

Mee met de MamaBus en een nieuw dorp ontdekken!

Op onze tweede dag mochten we met Veronika mee met  MamaBus. Voor Noortje helemaal bijzonder omdat dit de eerste keer zou zijn dat ze de MamaBus in real life zou zien. Om half 9 ‘s ochtends haalden Veronika en Mustaffa, de chauffeur van de MamaBus, ons op bij ons verblijf. Net als wij, hebben zij er ook veel zin in, ze noemen zich een echt team! We vertrekken eerst naar Kahe om vaccinaties op te halen die daar bewaard worden in een vriezer. Ook stapt er nog een nurse bij ons de bus die mee zal gaan helpen. Onderweg hebben we even tijd om met Veronika bij te kletsen. Ze vertelt over haar ervaringen op de bus en laat een geweldig filmpje zien waarin een klas kinderen een liedje aan het zingen is. Het liedje gaat over zelfbescherming, gezonde seksuele relaties en nee mogen zeggen. Veronika vertelt dat ze de kinderen dit liedje altijd aanleert bij het zetten van de HPV vaccinaties. Wat een enorm goed iniatief. Ons hart vult zich met trots dit zo te zien, en ook op Veronika, die dit zelf he

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven op ee