Doorgaan naar hoofdcontent

Kilimanjaro!


Op zaterdag vertrek ik vroeg om mee te doen aan een wandeling over de voet van de Kilimanjaro. Het traject wordt in kaart gebracht zodat er uiteindelijk een volledige circel kan worden gelopen of gerend, waarbij onderweg overnacht kan worden. Het idee komt van Simon Mtuy, oud wereldrecordhouder van het op- en afrennen de Kilimanjaro. Ken je de trailrunner en meervoudig wereldkampioen Kilian Jornet? Er is een prachtig filmpje gemaakt als hij de Kili op en afrent en dan het wereldrecord wegzet (https://www.youtube.com/watch?v=DJztgs-jXuw&list=PL-TWgAcUfb5xVOX50ZbtLnHCWLVJeu02- ). Simon was degene die hem filmde! 

Het Kilimanjaro Development Forum is gericht op sociale en economische groei in het gebied, waarbij een soort holistische visie is ontwikkeld voor het gezond gebruik van de natuur. Verschillende organisaties hebben zich aangesloten waaronder de Elephant Embassy Trust om zo gezamenlijk op te trekken. Ik vind het prachtige gedachte dat Simon die de hele wereld over is gegaan, zijn kennis, ervaring en gedrevenheid inzet voor zijn eigen regio. Na een prachtige wandeling die over gloeiende heuvels gaat, van minipaadje tot een redelijk te rijden onverharde weg, maken we een tussenstop om wat te eten. Het heeft nu twee uur aan een stuk geregend en ik ben verkleumd, dit is wel even lekker dus. We komen na ongeveer 18 km aan bij het huis met lodge van Simon en zijn familie. Het is prachtig hier en er groeien zelf aardbeien. Zelfgemalen koffie smaakt heerlijk, maar dan moet ik de terugreis aanvaarden. De groep blijft overnachten, maar ik moet nog zoveel doen (he? Hoe kan dat nou, ik ben het Europese tempo nog niet kwijt….). ‘Een groepsfoto dan maar?’ vraag ik. Mensen die met mij in groepsverband ergens zijn geweest zullen de vraag herkennen. En in Tanzania, zeker hier op de berg, wordt dan geen ‘cheese’ gezegd, maar ‘Kilimanjaro!’.

Reacties

Populaire posts van deze blog

De eerste dag van onze missie!

Met de storm in Nederland was het nog even spannend of we wel konden vertrekken maar gelukkig zijn we na een soepele reis goed en wel aangekomen bij TPC. Na een korte nachtrust stond ons een drukke maar leuke dag te wachten. Lees hieronder het verslag van onze eerste dag. Bezoek TPC hospital  Het regent pijpenstelen hier, ook hier laat klimaatverandering zich gelden. Na een korte nacht worden we ‘s ochtends om 7 uur verwacht bij het ziekenhuis, waar we met de ziekenhuisdirecteur, de manager van FTK en met Veronica, de  verpleegkundige op de mamabus, hebben afgesproken. We bespreken de services die op de bus worden geleverd, van vaccinaties tot educatie tot het bieden van een luisterend oor. Inmiddels is Veronica een bekend persoon in de dorpen en vervult ze een vertrouwensrol voor veel moeders. Huiselijk geweld en gevoelige kwesties zoals ziekte, overlijden, handicaps en mentaal welzijn zijn nog taboe in Tanzania, maar met de komst van de mamabus en Veronica in lower moshi, wordt de dr

Mee met de MamaBus en een nieuw dorp ontdekken!

Op onze tweede dag mochten we met Veronika mee met  MamaBus. Voor Noortje helemaal bijzonder omdat dit de eerste keer zou zijn dat ze de MamaBus in real life zou zien. Om half 9 ‘s ochtends haalden Veronika en Mustaffa, de chauffeur van de MamaBus, ons op bij ons verblijf. Net als wij, hebben zij er ook veel zin in, ze noemen zich een echt team! We vertrekken eerst naar Kahe om vaccinaties op te halen die daar bewaard worden in een vriezer. Ook stapt er nog een nurse bij ons de bus die mee zal gaan helpen. Onderweg hebben we even tijd om met Veronika bij te kletsen. Ze vertelt over haar ervaringen op de bus en laat een geweldig filmpje zien waarin een klas kinderen een liedje aan het zingen is. Het liedje gaat over zelfbescherming, gezonde seksuele relaties en nee mogen zeggen. Veronika vertelt dat ze de kinderen dit liedje altijd aanleert bij het zetten van de HPV vaccinaties. Wat een enorm goed iniatief. Ons hart vult zich met trots dit zo te zien, en ook op Veronika, die dit zelf he

Bijzondere eerste dag in Karatu

Waar begin je te vertellen na een dag als deze…met een vol en voldaan hoofd suizen we na in het hotel waar we zojuist door de ziekenhuisdirecteur zijn afgezet. De korte versie is: iedereen in het hele Karatu Lutheran Hospital, van verzorgende op de afdeling tot de bestuur, is ervan doordrongen dat de MamaBus voor de dorpen de weg is naar gezonde moeders en kinderen in deze regio en dat daarmee cirkel van armoede doorbroken kan worden. Het bestuur beëindigt een lange meeting met een luid en duidelijk: we zijn er helemaal van doordrongen dat de mamabus een levensreddende functie heeft, maar de wens (lees het commando) van de board is dat dit zo snel mogelijk gebeurt. Dussss, wanneer start het project? Gelukkig kunnen we het goede nieuws vertellen dat morgen de officiële opening zal plaatsvinden én we meteen de eerste dorpen gaan bezoeken. Daarover morgen meer, maar eerst terug naar het begin van onze dag.  We starten de dag rijdend door de stromende regen naar het ziekenhuis. Boven op ee